آنقدر به جایز الخطا بودن اعتقاد داشتم
که از طول عمر اشتباهاتم غافل شدم
گمراه از آنکه من مخلوق خالقی هستم که برای پنهان کردن خطاهایش وعده ای طولانی تر از عمرشان داده است
پی نوشتار:
▪️آدم ها به تداوم شناختی که از تو دارند اشتباهاتت را نادیده می گيرند ولی از یاد نمی برند
▪️فردایی که وعده داده اند به ما، تنها یک حواس پرتی ساده است از امروزی که در آن به اسارت می گذرانیم
?حقیقت وجودت شاید فراموش شود ولی اشتباهاتت هرگز پس انسان قادر به خطاست نه جایز به آن?
