ما آزاد هستیم

خداوند انسان را با اراده آزاد آفرید... ما مختار به انتخابیم و در واقع دائما در حال انتخاب هستیم.

انسان در تنهایی چند قانون ساده دارد:

• به خودت صدمه نزن
• تلاش کن زنده بمونی!
• همیشه به پیشرفت فکر کن
• و نیاز های خودت را رفع کن... آزادی به هر شکلی که میخوای زندگی کنی! هر طور میخوای زنده بمونی و هر طور میخوای و نیاز داری نیازهاتو رفع کنی! چون خودتی و خودت....

ولی صبر کن! وقتی انسان های دیگه هم به میان اومدن اوضاع یکم فرق کرد! بحث حقوق اینجا به میون اومد. و چند قانون به قوانین بالا اضافه شد و قوانین هم یک تغییر کوچک کرد

• به خودت و «دیگران» صدمه نزن
• سعی کن زنده بمونی و به «دیگران» هم اگر در توان داشتی کمک کن زنده بمونن
• همیشه به پیشرفت خودت و به پیشرفت دیگران فکر کن
• نیاز های خودت را رفع کن بدون اینکه باعث ایجاد دردسر برای دیگران بشی!

همه جوامع در پی آرامش هستن و این قوانین یه جورایی ساده شده تمام قوانین دنیا میشن! حالا چند تا کمتر یا بیشتر! موضوع مهم اینه که وقتی وارد جامعه میشی و پای جامعه و افراد دیگه وسط میاد یکم اوضاع قوانین فرق میکنه! اینجاست که تو اگه تو خونه خودت هم اقدام به کاری کنه که به جامعه صدمه بزنه، جامعه تو رو محکوم میکنه! مثلا من تو خونه خودم اقدام به تهیه و پخش مواد مخدر کنم! بگم خونه خودمه اینم مال خودمه هر کاری بخوام باهاش میکنم! ولی این نیست! این مواد مخدر باعث افزایش اعتیاد در جامعه میشه و جامعه را به خطر میندازه.

بدن خودمه دوست دارم مشروب بخورم. ماشین خودمه دوست دارم برونم! این حتی تو کشورهایی که مشروبات آزاده هم قفله! چرا؟ چون به جامعه صدمه میزنه.بدون هوشیاری رانندگی کردن ممکنه کسی را به کشتن بده! به فرض بدن خودته(که تازه همین هم طبق قوانین ساده اولیه نباید به خودت صدمه بزنی!) ولی وقتی میای تو جامعه با عقلی که تحت تاثیر مواد هوشیاری نداره و ممکن کاری کنه که افراد دیگه به خطر بیفتن اگر در اون حال دستگیر بشی محکومی!

جالب اینه صدمه زدن به خود هم یه جورایی بار اضافی برای جامعه هست! کسی که سلامتی خودش را با کارهایی که انجام میده به خطر میندازه و دیگه نمیتونه از پس خودش بر بیاد به نوعی به جامعه ضربه زده! ولی خب جامعه هم موظفه به این افراد کمک کنه(طبق قوانین نیاز های خودتو رفع کن و سعی کن نیازهای بقیه هم رفع کنی!)

اینجاست که هر کاری که خودمون میخوایم انجام بدیم را نباید حق خودمون بدونیم و باید ببینیم که این خواسته ای که ما اسمش را حق گذاشتیم آیا به کسی ضربه میزنه؟

و حقیقت اینه که گاهی این زنجیره اونقدر بزرگه که از توان ما خارجه بخوام بررسی کنیم کدوم خواسته ما به جامعه و دیگران صدمه میزنه و کدوم نه! چه حکمی برای کجا خوبه که هم بازدارنده باشه و هم بیش از حق طرف نباشه(یعنی حتی به مجرم هم ظلم نشه!) و اینجاست که به این سوال اساسی میرسیم.آیا بهتر نیست تمام این بررسی ها را به یک نفر دیگه بسپریم و خودمون طبق این قوانین راحت زندگی کنیم؟ کسی که همه چیز را میدونه. کسی که من و شما و تمام جهان را میشناسه چون تمامش را خودش آفریده و از تمام روابط آگاهه؟ کسی که اونقدر مهربان هست که حکمی که میده حواسش باشه به کسی ظلم نشه؟ کسی که وقتی قانونی میزاره به نفع گروه خاصی نباشه و همه در نظرش برابر باشن!

آیا انسان میتونه این وظیفه خطیر را انجام بده؟ اگر میتونست تو این چند میلیون سالی که روی زمین بود انجام میداد! حتی وقتی حکم خدا را میدید، عده ای پیدا میشدند که خواسته خودشون را بالاتر از حکم خدا ببینن و برای رسیدن به خواسته ناحقشون جنگ های بیشماری را راه انداختن!

اگه انسان میتونست تا الان یه راهی پیدا میکرد و به جای اینکه هر روز یک «ایست» جدید مثل مارکسیست، کمونیست، و... به وجود بیاره الان باید همگی تو صلح و آرامش به سر میبردیم و هر روز نگران یه جنگ جدید نبودیم!

خیلی حرفا میشد گفت که جاش تو این مطلب نیست و خیلی طولانی تر حوصله شما میشه! پس بهتره همینجا متنو تموم کنیم:(

تشکر میکنم تا آخر مطلب را مطالعه کردین و ممنون از وقتی که برای این پست گذاشتید

اگر از این مطلب خوشتون اومد پیشنهاد میکنم مطالب دیگه را هم مطالعه کنید: