از جمله القابی که خداوند متعال به پیامبر اعظم(ص) داده است «سراج منیر» می باشد: «يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَ مُبَشِّرًا وَ نَذِيرًا* وَ دَاعِياً إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَ سِرَاجاً مُنِيراً؛ ای پیامبر! به راستی ما تو را گواه و مژده رسان و هشدار دهنده فرستادیم و تو را به فرمان خود دعوت کنندۀ به سوی اللّه و چراغی روشنگر قرار دادیم.»(احزاب، آیه 46) واژه «سراج» چهار بار در قرآن مجید آمده است که در سه مورد بعدی به معنى «خورشید» می باشد. وجود مبارک پیامبر(ص) همچون خورشید تابانى است که ظلمات کفر و شرک را از آسمان روح انسانها مى زداید.
انس بن مالك مىگوید: «صلى بنا رسول اللَّه(ص) صلوة الفجر، فلما انفتل من الصلوة اقبل علينا بوجهه الكريم، فقال: معاشر المسلمين، من افتقد الشمس فليستمسك بالقمر و من افتقد القمر فليستمسك بالزهرة و من افتقد الزهرة فليستمسك بالفرقدين. فقيل: يا رسولاللَّه(ص) ما الشمس و القمر و ما الزهره و ما الفرقدين؟ فقال: انا الشمس و على القمر و فاطمه الزهره و الحسن و الحسين الفرقدان و كتاب اللَّه لايفترقان حتى يردا على الحوض؛ روزى پيامبر اكرم(ص) با ما نماز صبح به جاى آوردند و پس از فراغت از نماز روى مباركشان را به سوى ما گردانيدند و فرمودند: اى جماعت مسلمانان، هر كس كه آفتاب را از دست بدهد، پس بايد به ماه تمسك جويد و در فقدان ماه دست به دامان زهره شود و اگر زهره را نيابد به دو ستاره فرقدان پناه آورد. از پيامبر اكرم(ص) سؤال شد كه يا رسول اللَّه(ص) مقصود از آفتاب و ماه و زهره و فرقدان چيست؟ فرمودند: من آفتابم، على ماه و فاطمه زهره است و دو ستاره حسنين هستند. آنان با كتاب خدا دو دستاويز بشر هستند و همواره به هم پيوسته اند و هرگز از يكديگر جدا نمى شوند تا در كنار حوض كوثر به من ملحق شوند.»(احقاق الحق، ج24، ص250)
