اگر چه آیات الهی در آسمان ها و زمین به صورتهای گوناگون وجود دارد: « إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ اخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ لآيَاتٍ لأُولِي الأَلْبَابِ؛ مسلما در آفرينش آسمان ها و زمين و در پى يكديگر آمدن شب و روز براى خردمندان نشانه هايى است.»(آل عمران، ۱۹۰) ولی به منظور رعایت اختصار در یادداشت، به چند نشانه زمینی اشاره مختصری می کنم.
در قرآن كريم صدها آيه در خصوص ظواهر طبيعت وجود دارد که مومنان و خردمندان را به مطالعه آنها توصيه فرموده است. یکی از نشانه های قدرت خدا در کوه و دشت تنوع حیوانات است؛ از ریزترین حشرات مانند: موریانه و مورچه تا بزرگترین آنها مانند: فیل و زرافه؛ قرآن کریم در این مورد می فرماید: «وَ اللَّهُ خَلَقَ كُلَّ دَابَّةٍ مِن مَّاء فَمِنْهُم مَّن يَمْشِي عَلَى بَطْنِهِ وَ مِنْهُم مَّن يَمْشِي عَلَى رِجْلَيْنِ وَ مِنْهُم مَّن يَمْشِي عَلَى أَرْبَعٍ يَخْلُقُ اللَّهُ مَا يَشَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ؛ و خداست كه هر جنبنده اى را [ابتدا] از آبى آفريد پس پاره اى از آنها بر روى شكم راه مى روند و پاره اى از آنها بر روى دو پا و بعضى از آنها بر روى چهار [پا] راه مى روند خدا هر چه بخواهد مى آفريند در حقيقت خدا بر هر چيزى تواناست.»(نور، آیه45)
نشانه دیگر، تنوع نباتات و میوه هاست؛ رویش صدها نوع سبزی و میوه گوناگون با کاربردهای مختلف در فصول متفاوت: «وَ هُوَ الَّذِيَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ نَبَاتَ كُلِّ شَيْءٍ فَأَخْرَجْنَا مِنْهُ خَضِرًا نُّخْرِجُ مِنْهُ حَبًّا مُّتَرَاكِبًا وَ مِنَ النَّخْلِ مِن طَلْعِهَا قِنْوَانٌ دَانِيَةٌ وَ جَنَّاتٍ مِّنْ أَعْنَابٍ وَ الزَّيْتُونَ وَ الرُّمَّانَ مُشْتَبِهًا وَ غَيْرَمُتَشَابِهٍ انظُرُواْ إِلِى ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَ يَنْعِهِ إِنَّ فِي ذَلِكُمْ لآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ؛ و اوست كسى كه از آسمان آبى فرود آورد پس به وسيله آن از هر گونه گياه برآورديم و از آن جوانه سبزى خارج ساختيم كه از آن دانه هاى متراكمى برمى آوريم و از شكوفه درخت خرما خوشه هايى است نزديك به هم و [نيز] باغهايى از انگور و زيتون و انار همانند و غيرهمانند خارج نموديم به ميوه آن چون ثمر دهد و به [طرز] رسيدنش بنگريد قطعا در اينها براى مردمى كه ايمان مى آورند نشانه هاست.»(انعام، آیه99)
يكي ديگر از آیات الهی، حيات دوباره طبيعت در بهار است. طبيعت افسرده و مرده زمستانی، در فصل بهار با ريزش باران رحمت الهی، دوباره زنده شده و سبزی و شادابی خود را باز می یابد:«وَ هُوَ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ حَتَّى إِذَا أَقَلَّتْ سَحَابًا ثِقَالا سُقْنَاهُ لِبَلَدٍ مَّيِّتٍ فَأَنزَلْنَا بِهِ الْمَاء فَأَخْرَجْنَا بِهِ مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ كَذَلِكَ نُخْرِجُ الْموْتَى لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ؛ و اوست كه بادها را پيشاپيش [باران] رحمتش مژده رسان می فرستد تا آنگاه كه ابرهاى گرانبار را بردارند آن را به سوى سرزمينى مرده برانيم و از آن باران فرود آوريم و از هر گونه ميوه اى [از خاك] برآوريم بدينسان مردگان را [نيز از قبرها] خارج مى سازيم باشد كه شما متذكر شويد.»(اعراف، آیه57) و همچنین: «أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ ثَمَرَاتٍ مُّخْتَلِفًا أَلْوَانُهَا وَ مِنَ الْجِبَالِ جُدَدٌ بِيضٌ وَ حُمْرٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهَا وَغَرَابِيبُ سُودٌ؛ آيا ندانستي كه خداوند از آسمان آبي فرو فرستاد. ما بدان آب ميوه‌هايی با رنگ‌های گوناگون خارج ساختيم و نيز از كوه‌ها راه‌ها و رگه‌های سفيد، سرخ و به رنگ‌های مختلف و گاه به رنگ كاملاً سياه پديدار نموديم.»(فاطر، آیه27) دهها نشانه دیگر که به اين سه مورد بسنده شد.
