یکی از مراحل سخت زندگی انسان ها، حشر و جمع شدن در روز قیامت است: «يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَيْءٌ عَظِيمٌ* يَوْمَ تَرَوْنَهَا تَذْهَلُ كُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ وَ تَضَعُ كُلُّ ذَاتِ حَمْلٍ حَمْلَهَا وَ تَرَى النَّاسَ سُكَارَى وَ مَا هُمْ بِسُكَارَى وَ لَكِنَّ عَذَابَ اللَّهِ شَدِيدٌ؛ اى مردم از پروردگار خود پروا كنيد چرا كه زلزله رستاخيز امرى هولناك است، روزى كه آن را ببينيد هر شيردهنده اى(مادر) آن را كه شير مى دهد(فرزند) فرو مى گذارد و هر آبستنى بار خود را فرو مى نهد و مردم را مست مى بينى و حال آنكه مست نيستند ولى عذاب خدا شديد است.»(حج، آیات ۲ـ1)
روزی که مردم مانند ملخ های پراکنده از قبرها بیرون می آیند: «فَتَوَلَّ عَنْهُمْ يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ إِلَى شَيْءٍ نُكُرٍ* خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ يَخْرُجُونَ مِنَ الأَجْدَاثِ كَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُنْتَشِرٌ* مُهْطِعِينَ إِلَى الدَّاعِ يَقُولُ الْكَافِرُونَ هَذَا يَوْمٌ عَسِرٌ؛ پس از آنان روى برتاب، روزى كه داعى[حق] به سوى امرى دهشتناك دعوت مىكند. در حالى كه چشم هایشان را پایین انداخته، چون ملخ هاى پراكنده از گورها برمى آيند. به سرعت سوى آن دعوت گر مى شتابند. كافران مى گويند : امروز، روز دشوارى است.»(قمر، آیات۸ ـ6)
در آن روز انسان‌ها همراه با رهبری که در دنیا پذیرفته‌اند وارد محشر می شوند در حالى كه سوق دهنده و گواهى دهنده اى با اوست در آن روز پرده‌ها کنار رفته و مجرمین در صف جداگانه، به طور فوج فوج وارد محشر می‌شوند، کسی حق حرف زدن ندارد...
چون در آن روز، هرکس با رهبر خود محشور می شود، همراهی امامان باعث می شود شیعیان ترس و حزنی نداشته باشند.
