حضرت موسى(ع) پس از تبلیغ و دعوت فرعون و قبطیان با ارائه معجزات گوناگون و عدم پذیرش آنها، مأمور شد كه نیمهشب با بنىاسرائیل از مصر كوچ كنند. بنیاسرائیل شبانه حركت کردند، فرعون نیز با هزاران سوار نظام به دنبال آنان حركت كرد. بنىاسرائیل به دریا رسیدند و آل فرعون نیز به دستور فرعون، به دنبال آنان به راه خود ادامه دادند؛ بنیاسرائیل محاصره شده بین دریا و لشگر نیرومند فرعون از اینکه همراه حضرت موسی(ع) هر روز مورد آزار فرعونیان قرار میگیرند، ابراز ناراحتی کردند. فرمان الهی نازل شد: «فَأَوْحَینا إِلى مُوسى أَنِ اضْرِبْ بِعَصاكَ الْبَحْرَ فَانْفَلَقَ فَكانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِیمِ؛ پس به موسى وحى كردیم، عصایت را به دریا زن، دریا از هم شكافته شد و هر بخشى همچون كوه عظیمى بود.»(شعراء، آیه63)
دریا از هم شكافته شد و بنىاسرائیل رد شدند؛ وقتى كه فرعون و یارانش وارد دریا گردیدند، دریا متلاطم شد و فرعونیان را غرق كرد. اجساد لشكر فرعون روى آب قرار گرفت و بنىاسرائیل آنها را با چشم خود دیدند. بدین صورت حضرت موسی(ع) قوم بنیاسرائیل را از طریق شکافتن دریا از مصر خارج نمود.
