غدير است سر فصل يك فصل زيبا غدير است گل پرور و عالم آرا
ابراهیم ترابی
فصل معانی مختلفی دارد:
الف ـ بخشی از کتاب یا رساله؛ اگر آفرینش را مانند کتابی در نظر بگیریم بعد از فصل های توحید و نبوت، فصل ولایت و امامت قرار دارد در این فصل معنای ولایت تفسیر می شود، جایگاه ولی و وظایف مردم نسبت به او تبیین می گردد. سرفصل این بخش کتاب با داستان غدیر خم و خطبه تاریخی پیامبر اکرم (ص) ...آغاز می گردد.
ب ـ جدا کردن؛ قرآن مجید قيامت را يوم الفصل خوانده است: «هذا يوم الفصل؛ این روز جدایی است.»(صافات، آيه31) همچنین در آیه: «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ الَّذِينَ هَادُوا وَ الصَّابِئِينَ وَ النَّصَارَى وَ الْمَجُوسَ وَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا إِنَّ اللَّهَ يَفْصِلُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ؛ به تحقیق خداوند بين اهل ايمان و يهود و صابئان و نصاری و زرتشتی ها و آنان که به خدا شرک آوردند روز قيامت جدايي می افکند که خدا بر همه موجودات عالم گواه است.»(حج، آيه17) با اين تحليل قرآن هم «قول فصل» است چون جدا کننده ميان حق و باطل می باشد: «وَ السَّمَاء ذَاتِ الرَّجْعِ وَ الأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ وَ مَا هُوَ بِالْهَزْلِ؛ سوگند به آسمان پرباران و سوگند به زمین شخم خورده آماده کشت که ـ در حقیقت ـ قرآن گفتاری است که حق را از باطل جدا می کند و شوخی نیست.»(طارق، آیات14ـ11)
بنابر این، غدیر جدا کننده حق و باطل، هدایت و ضلالت، بهشتیان و جهنمیان و جدا کننده یک فرقه نجات یافته از میان هفتاد و دو فرقه باقی مانده در آتش جهنم می باشد. حضرت على(ع) نقل می کنند پيامبراکرم(ص) به من فرمودند:«يا أباالحسن إِنَّ أُمَّةَ مُوسَى(ع) افْتَرَقَتْ بَعْدَهُ عَلَى إِحْدَى وَ سَبْعِينَ فِرْقَةً فِرْقَةٌ مِنْهَا نَاجِيَةٌ وَ سَبْعُونَ فِي النَّارِ وَ افْتَرَقَتْ أُمَّةُ عِيسَى(ع) بَعْدَهُ عَلَى اثْنَتَيْنِ وَ سَبْعِينَ فِرْقَةً فِرْقَةٌ مِنْهَا نَاجِيَةٌ وَ إِحْدَى وَ سَبْعُونَ فِي النَّارِ وَ إِنَّ أُمَّتِي سَتَفْتَرِقُ بَعْدِي عَلَى ثَلاثٍ وَ سَبْعِينَ فِرْقَةً فِرْقَةٌ مِنْهَا نَاجِيَةٌ وَ اثْنَتَانِ وَ سَبْعُونَ فِي النَّارِ. فقُلتُ: يا رَسُولَ اللهِ و ما النّاجِية؟ فَقالَ(ص): اَلمُتَمَسّكُ بِما أَنتَ وَ أصحابُكَ عَليهِ؛ پيامبر اکرم(ص) فرمودند: يا اباالحسن! امت موسي(ع) به هفتاد و يك فرقه تقسيم شدند كه يك فرقه آن نجات يافته و بقيه آن گمراه و اهل آتش هستند و امت حضرت عيسي(ع) به هفتاد و دو فرقه تقسيم شدند كه يك فرقه آن نجات يافته و بقيه آن گمراه و اهل آتش هستند و امت من به هفتاد و سه فرقه تقسيم می شوند كه يك فرقه آن نجات يافته و بقيه آن گمراه و اهل آتش هستند. پس گفتم: ای رسول خدا(ص)، ناجيه چه كسی است؟ حضرت(ص) فرمودند: فرقه ناجيه فرقه اى است كه تمسك كند به آنچه كه تو و پيروانت و اصحابت بر آن هستند.»(بحارالانوار، ج30، ص337)
شیخ صدوق نقل می کند: « قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) لِعَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ(ع) إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ يُؤْتَى بِكَ يَا عَلِيُّ عَلَى نَجِيبٍ مِنْ نُورٍ وَ عَلَى رَأْسِكَ تَاجٌ قَدْ أَضَاءَ نُورُهُ وَ كَادَ يَخْطِفُ أَبْصَارَ أَهْلِ الْمَوْقِفِ فَيَأْتِی النِّدَاءُ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ جَلَّ جَلالُهُ أَيْنَ خَلِيفَةُ مُحَمَّدٍ رَسُولِ اللَّهِ؟ فَتَقُولُ: هَا أَنَا ذَا قَالَ فَيُنَادِي الْمُنَادِي: يَا عَلِيُّ أَدْخِلْ مَنْ أَحَبَّكَ الْجَنَّةَ وَ مَنْ عَادَاكَ النَّارَ فَأَنْتَ قَسِيمُ الْجَنَّةِ وَ أَنْتَ قَسِيمُ النَّار؛ رسول خدا(ص) به على بن ابى طالب(ع) فرمودند: روز قيامت كه شود تو را بر اسبى نجيب از نور بياورند و بر سرت تاجى باشد كه نورش درخشان بتابد كه نزديك است ديده اهل محشر را خيره كند و ندا از طرف خداى جل جلاله رسد: كه كجاست خليفه مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ؟ تو می گویى: من اكنون حاضرم. سپس جارچى جار كشد: اى على هر كه دوستت دارد به بهشت ببر و هر كه دشمنت دارد به دوزخ بر، تویى قسيم بهشت، تویى قسيم دوزخ.»(امالی، ص361)
