در زبان فارسی، برای سنجش افراد و اشیا و ترجیح یکی بر دیگری از صفت تفضیلی و برای مقایسه با انواع مختلف آن، از صفت عالی استفاده می شود. مانند: زیباتر و زیباترین؛ درختِ زیباتر و زیباترین درخت ... در زبان عربی، برای این عمل از اسم تفضیل بهره می گیرند؛ مانند: «افضل الأعمال، احمزها، بهترین اعمال مشکلترین آنهاست.»(بحار الانوار، ج 7، ص 191) بنابر این احسن عمل یعنی عمل نیکوتر یا خوبترین عمل
با تأمل مختصر در آیات فوق می توان نتیجه گرفت زندگی در این دنیا و تحمل بلاها بهترین فرصت برای بروز استعدادها و رفتارها در قالب عمل احسن است. در آخرت این امکان وجود ندارد. به بیان بهتر، خدای متعال این عالم را برای آن آفریده است که انسانها در این عالم صاحب عمل نیکوتر یا نیکوترین عمل بشوند. سفيان بن عيينه می گويد از امام صادق(ع) مورد آیه: «لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً؛ تا بيازمايد شما را كه كداميك نيكو كردارتريد؟» پرسیدم، فرمودند: « يَعْنِي لَيْسَ أَكْثَرَ عَمَلاً وَ لَكِنْ أَصْوَبَكُمْ عَمَلاً وَ إِنَّمَا اَلإِصَابَةُ خَشْيَةُ اَللَّهِ وَ اَلنِّيَّةُ اَلصَّادِقَةُ وَ اَلْحَسَنَةُ؛ مقصود پركردارتر نيست، بلكه مقصود درست كردارتر است و درستى همانا ترس از خدا و نيت صادق و كار نيك است.» سپس فرمودند: « اَلإِبْقَاءُ عَلَى اَلْعَمَلِ حَتَّى يَخْلُصَ أَشَدُّ مِنَ اَلْعَمَلِ وَ اَلْعَمَلُ اَلْخَالِصُ اَلَّذِي لاَ تُرِيدُ أَنْ يَحْمَدَكَ عَلَيْهِ أَحَدٌ إِلاَّ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ اَلنِّيَّةُ أَفْضَلُ مِنَ اَلْعَمَلِ أَلاَ وَ إِنَّ اَلنِّيَّةَ هِيَ اَلْعَمَلُ... پايدارى بر عمل تا خالص ماند، سخت‌تر از خود عمل است و عمل خالص آن است كه: نخواهى هيچ كس جز خداى عز و جل تو را بر آن بستايد؛ همانا نيت، همان عمل است...»(اصول كافي، ج 2، ص 16)
