امام مهدی(عج) از معدود انسان هایی می باشند که از نهایت زیبایی صورت و اندام برخوردار هستند؛ به طوری که پیامبراکرم(ص) در مورد ایشان فرمودند: «اَلْمَهْدِیُّ طَاوُوسُ اَهْلِ الْجَنَّةِ عَلَیْهِ جَلابِیبُ النُّورِ؛[حضرت] مهدی(عج) طاووس اهل بهشت است که جامه هایی از نور او را در برگرفته است.»(منتخب الاثر، ص147) همچنین در باره آن حضرت(عج) فرمودند: «اَلْمَهْدِیُّ مِنْ وُلْدِی وَجْهُهُ کَالْقَمَرِ الدُّرِّیِّ اللَّوْنُ لَوْنٌ عَرَبِیٌّ؛[حضرت] مهدی(عج) از نسل من است؛ سیمایش، چون ماه تابان و رنگش عربی(گندم گون) است.(روزگار رهایی، ج1، ص121)
امیرمؤمنان علی(ع) نیز در توصیف زیبایی های آن حضرت(عج) فرمودند: «حَسَنُ الْوَجْهِ، حَسَنُ الشَّعْرِ، یَسِیلُ شَعْرُهُ عَلَی مِنْکَبیْهِ وَ نُورُ وَجْهِهِ یَعْلُو سَوَادَ لِحْیَتِهِ؛ زیبا چهره و زیبا موی هستند و موی ایشان بر شانه هایشان فرو ریخته و درخشندگی چهره ایشان بر سیاهی محاسنشان غلبه می کند.»(بحارالانوار، ج51، ص36)
همچنین از امام صادق(ع) در باره دیگر ویژگی های ظاهری آن حضرت(عج) نقل شده است که فرمودند: «لَیْسَ بِالطَّوِیلِ الشَّامِخِ وَ لابِالْقَصِیرِ اللازِقِ بَلْ مَرْبُوعُ الْقَامَةِ مُدَوَّرُ الْهَامَةِ وَاسِعُ الصَّدْرِ صَلْتُ الْجَبِینِ مَقْرُونُ الْحَاجِبَینِ عَلَی خَدِّهِ الاَیْمَنِ خَالٌ کَاَنَّهُ فُتَاتُ الْمِسْکِ عَلَی رَضْراضَةِ الْعَنْبَرِ؛ دراز قامت متکبر و کوتاه قامت چسبیده به زمین نیست، بلکه میان قامت است، سیمایی گرد، سینه ای فراخ، پیشانی ای باز و ابروانی به هم رسیده دارد و خالی بر گونه راست اوست چون دانه مشک که بر قطعه عنبر ساییده شده است.»(روزگار رهایی، ج 1، ص128)
