10 ـ اَلرَّئوف (عیون الاثر، ج۲، ص۳۸۲) رئوف، از ماده رأفت به معنى رحمت است. اين صفت يازده بار در قرآن مجيد آمده است که در نُه بار با صفت رحيم همراه گردیده است. اگرچه این دو کلمه ـ در ظاهر ـ مکمل يكديگر هستند ولی ـ در معنی ـ متفاوت می باشند. رأفت، بالاتر از رحمت است و در موارد ناخوشايند به كار نمى رود.
یکی از نه مورد در آیه ای قرار دارد که خداوند در وصف پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) نازل فرموده است هشت آیه دیگر درباره خود خداست به عنوان مثال: «إِنَّ اللهَ بِالنّاسِ لَرَؤُفٌ رَحيمٌ؛ همانا خداوند، نسبت به مردم، رئوف و مهربان است.» (سوره بقره، آيه 143)
خداوند در معرفی هيچ يك از پيامبران، این دو صفت از اوصاف خود جمع نكرده است؛ ولى در معرفی پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله) چنين كرده است. در این آيه مى فرمايد: «لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ؛ قطعا براى شما پيامبرى از خودتان آمد كه بر او دشوار است شما در رنج بيفتيد به [هدايت] شما حريص و نسبت به مؤمنان دلسوز مهربان است.»( سوره توبه، آیه۱۲۸) به احتمال زیاد این لقب از این آیه گرفته شده است.
11 ـ اَلرَّسُول (عیون الاثر، ج۲، ص۳۸۲) فرستاده خدا؛ رسول، فرستاده ای از طرف خداوند است که پیام الهی را برای بندگانش می‌آورد. این واژه ۲۳۵ بار به صورت مفرد و ۹۶ بار به صورت جمع در قرآن بیان شده است. در قرآن مجید، علاوه بر پیامبران الهی، به فرشته ها رسول گفته شده است: « وَهُوَ الْقَاهِرُ فَوْقَ عِبَادِهِ وَيُرْسِلُ عَلَيْكُمْ حَفَظَةً حَتَّى إِذَا جَاءَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ تَوَفَّتْهُ رُسُلُنَا وَ هُمْ لا يُفَرِّطُونَ؛ و اوست كه بر بندگانش قاهر [و غالب] است و نگهبانانى بر شما مى فرستد تا هنگامى كه يكى از شما را مرگ فرا رسد فرشتگان ما جانش بستانند در حالى كه كوتاهى نمى كنند.» (سوره انعام، آیه۶۱)
نبی به عنوان کلمه مترادف رسول هم بارها در قرآن مجید به کار رفته است. در این کتاب آسمانی برخی از پیامبران نبی و برخی دیگر رسول نامیده شده‌اند. رسول و نبی هر دو دارای مقام ولایت الهی بر بندگان هستند. اگر چه رسالت و نبوت شباهت‌هایی با هم دارند ولی تفاوتهایی هم دارند. گفته شده است بین این دو واژه، رابطه عام و خاص مطلق برقرار است؛ یعنی هر رسولی، نبی است ولی هر نبی‌ای رسول نیست. بلکه نبوت، زمینه‌ساز اعطای منصب رسالت به پیامبر است. (ر.ک: التحقیق فی کلمات القرآن، ج۳، ص۱۱۶) به بیان دیگر،
در مفهوم نبی، رسالت و پیام‌آوری نیست ولی رسالت همیشه با نبوّت توام است. بدیهی است این لقب پیامبر اکرم (صلى الله عليه وآله) نیز از آیات قرآن گرفته شده است: « وَمَا مُحَمَّدٌ إِلا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ وَمَنْ يَنْقَلِبْ عَلَى عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئًا وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ؛ و محمد جز فرستاده اى كه پيش از او [هم] پيامبرانى [آمده و] گذشتند نيست آيا اگر او بميرد يا كشته شود از عقيده خود برمى گرديد و هر كس از عقيده خود بازگردد هرگز هيچ زيانى به خدا نمى رساند و به زودى خداوند سپاسگزاران را پاداش مى دهد.» (سوره آل عمران، آیه۱۴۴) و « مَا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِكُمْ وَلَكِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَ خَاتَمَ النَّبِيِّينَ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا؛ محمد پدر هيچ يك از مردان شما نيست ولى فرستاده خدا و خاتم پيامبران است و خدا همواره بر هر چيزى داناست.» (سوره احزاب، آیه۴۰)
