12 ـ اَلرَّسُولُ الْمُسَدَّد (مناقب آل ابی‌طالب، ج۱، ص۱۵۳) فرستاده تأییدشده الهی؛ الْمُسَدَّد، صفت مفعولی از تسدید است. تسدید در لغت یعنی توفیق دادن، اینکه خداوند کسی را در قول و عمل توفیق صواب بدهد. بنابر این مسدد به شخص توفیق یافته و به صواب در گفتار و کردار ارشاد شده، گفته می شود.
در ابتدای دعای افتتاح خداوند را با این صفت توجه دهنده به راستی مورد خطاب قرار داده ،می گوییم: « اللَّهُمَّ إِنِّي أَفْتَتِحُ الثَّنَاءَ بِحَمْدِكَ وَ أَنْتَ مُسَدِّدٌ لِلصَّوَابِ بِمَنِّكَ وَ أَيْقَنْتُ أَنَّكَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ فِي مَوْضِعِ الْعَفْوِ وَ الرَّحْمَةِ ...؛ خدایا، من با سپاس تو ستایش را آغاز می کنم و تویی که با کرمت به سوی درستی توجّه می دهی و یقین دارم که تو، در جای عفو و رحمت هستی...»
مولای متقیان، امیر المؤمنین على (علیه السلام) در باره پیامبر اکرم (صلى الله عليه وآله) می فرماید: « اِنَّ اللّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أدَّبَ نَبیّهُ فَاَحسَنَ أَدَبَهُ فَلَمّا اَکمَلَ لَهُ الاَدَبَ قالَ (وَ اِنَّکَ لَعَلى خُلقٍ عَظیمٍ) ثُمَّ فَوَّضَ اِلَیهِ اَمرَ الدّینِ وَ الاُمَّةِ لِیَسُوسَ عِبادَهُ فَقالَ عَزَّ وَ جَلَّ (ما آتاکُمُ الرَّسُولُ فُخُذُوهُ وَ مانَهاکُم عَنهُ فَانتَهُوا) وَ اِنّ رَسُولَ اللّهِ صَلَى اللّهِ عَلَیه وَ آلِه کانَ مُسَدَّداً مُوَفَّقاً مُؤَیَّداً بِرُوحِ القُدُسِ لایَزالُ وَ لایُخطِى فى شَىءٍ مِمّا یَسُوسُ بِه الخَلق؛ خداى عزّ و جلّ پیامبرش را تربیت کرد و چه نیکو تربیت کرد، پس هنگامى که مراتب ادب را براى آن حضرت تکمیل نمود، فرمود: همانا تو بر اخلاقى والا استوار هستى، سپس امر امّت و دین را به او واگذار کرد تا بر بندگانش حکومت کند و فرمود: آنچه پیامبر براى شما آورد بگیرید و از آنچه شما را نهى نمود، اجتناب ورزید و همانا پیامبر که درود خدا بر او و آلش باد موفّق بود و با تأییدات روح القدس مؤیّد بود که هرگز راه خطا نمىپیمود و در اداره امور مردم هیچ اشتباه نمىکرد.» ( بحارالانوار، ج 17، ص4 ؛ اصول کافی، ج1، ص266)
