۲۷ ـ حَامِلُ الْهِراوَة (اعلام الوری، ج۱، ص۵۰) حمل‌کننده عصا. الهراوه یعنی عصا؛ عصا وسیله‌ای چوبی یا فلزی با سر خمیده است که افراد پیر یا ناتوان در هنگام راه رفتن از آن استفاده می کنند.
برداشتن عصا از جمله سنتهایی است که در اسلام بدان سفارش شده است. پیامبر اکرم (صلی الله و علیه و آله) برداشتن عصا را نشانه تواضع دانسته اند: «المَشیُ بِالعَصَا مِن التّواضعِ و یُکتَبُ له بِکُلِّ خُطوةٍ ألفُ حَسَنةٍ و یُرفَعُ له ألفُ دَرَجةٍ؛ راه رفتن با عصا نشانه تواضع است و برای هر قدم هزار حسنه به او داده شود و مقامش هزار درجه بالا می رود.» همچنین فرمودند: «حَملُ العَصَا علامةُ المؤمنِ و سُنّةُ الأَنبیاءِ؛ گرفتن عصا نشانه مومن و سنت پیامبران است.»(مکارم الاخلاق، ص۵۱۹)
در حدیث ديگری فرمودند: «عصا به دست گيريد كه از سنّت‌هاى پيامبران است و بنى‌اسرائيل از كوچك و بزرگ، پير وجوان، عصا به دست مى‌گرفتند تا در راه رفتن تكبّر نكنند.» (من لايحضره الفقيه، ج ۲، ص۱۷۶)
استفاده از عصا و تکیه به آن در راه رفتن از سيره پيامبر اکرم (صلى اللّه عليه و آله) بوده است. آن حضرت (صلی الله علیه و آله) دو عصا داشتند: عصایی به نام العرجون (تاریخ‌الاسلام، ص۵۱۵) و نیز عصای سر خمیده کوچکی به نام ممشوق که طولش نیم متر یا کمی بیشتر بود. ایشان پیاده و سواره، آن را با خود داشتند و چون سوار شتر می‌شدند آن را به شتر می‌آویختند و گاه با آن، چیزی را از زمین بلند می‌کردند. (ر.ک: من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۱۷۸؛ شرف‌النبی، ص۳۶۲)
