لقب اسمی است که با توجه به ویژگی ها و رفتار اشخاص برای مدح (مانند: امین) یا ذم (مانند سفاح) به آنها داده می شود. رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) با توجه اخلاق منحصر فرد و ویژگی های خاص؛ القاب زیادی داشتند که برخی از آنها به این شرح است:
۱ ـ آخِرٌ فِی الْبِعْثَة (اعلام الوری، ج۱، ص۵۰) آخرین پیامبری که مبعوث شد. اگرچه وجود مبارک رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) از نظر آفرینش بر همه مقدم است ولی از نظر بعثت آخرین پیامبر الهی می باشند. از ایشان نقل شده است که فرمودند: «أَوَّلُ مَا خَلَقَ اَللَّهُ نُورِي فَفَتَقَ مِنْهُ نُورَ عَلِيٍّ ثُمَّ خَلَقَ اَلْعَرْشَ وَاَللَّوْحَ وَاَلشَّمْسَ وَ ضَوْءَاَلنَّهَارِ وَ نُورَاَلأَبْصَارِ وَ اَلْعَقْلَ وَ اَلْمَعْرِفَةَ؛ نخست چيزى كه خدا آفريد نور من بود و نور على را از آن برگشود، سپس عرش و لوح و خورشيد و روشنى روز و نور ديده‌ها و خرد و شناسائى را آفريد.»(بحار الأنوار، ج۵۴ ، ص۱۷۰) طبق روایات خداوند هزاران سال قبل از خلقت حضرت آدم(علیه السلام) و آسمان‌ها و زمین، نور اهل بیت(علیهم السلام) را از نور خودش آفرید و ایشان را در عرش خود قرار داد تا مشغول حمد و تسبیح خداوند شوند. خداوند پس از خلقت حضرت آدم(علیه السلام) انوار اهل بیت را در صلب آدم قرار داد و نسل به نسل در اصلاب و ارحام پاک منتقل شدند تا اینکه به دنیا آمدند. (مضمون‌شناسی احادیث خلقت نوری اهل بیت علیهم‌السلام، ص۷) آن حضرت همچنین فرمودند: «كُنْتُ نَبِيّاً وَ آدَمُ بَيْنَ اَلْمَاءِ وَ اَلطِّينِ؛ من پیامبر بودم آنگاه که آدم بین آب و خاک بود.»(مفاتیح الغیب، ج6 ، ص525)
در قرآن مجید صراحتا اعلام شده است که رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) آخرین پیامبر الهی است: «مَا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِكُمْ وَلَكِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا؛ محمد پدر هيچ يك از مردان شما نيست ولى فرستاده خدا و خاتم پيامبران است و خدا همواره بر هر چيزى داناست.» (سوره احزاب، آیه۴۰) خود آن حضرت در حدیت منزلت به اینکه بعد از ایشان پیامبری نخواهد تصریح فرموده است: «یا علی أنتَ مِنّی بِمَنزلةِ هارونَ مِنْ مُوسی، اِلا أنه لانَبیَّ بَعدی؛ یا على نسبت تو به من همچون نسبت هارون به موسى است جز این که بعد از من پیامبرى نیست».(حلیة الاولیاء و طبقات الاصفیاء، ج۴، ص۳۷۵)
