۲ ـ الآمِر (عیون الاثر، ج۲، ص۳۸۲) کسی که به دستورهای الهی فرمان می‌دهد. در بیان اعراب، آمر به کسی گفته می شود که چیزی را از مأمور، به صورت الزامی طلب نماید. رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) از طرف خداوند مأمور به ابلاغ رسالت است و مؤمنان وظیفه دارند به اوامر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) عمل کنند. خداوند فرموده است: «وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَ لامُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَ رَسُولُهُ أَمْرًا أَنْ يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَ مَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالا مُبِينًا؛ و هيچ مرد و زن مؤمنى را نرسد كه چون خدا و فرستاده اش به كارى فرمان دهند براى آنان در كارشان اختيارى باشد و هر كس خدا و فرستاده اش را نافرمانى كند قطعا دچار گمراهى آشكارى گرديده است.»(سوره احزاب، آیه۳۶) به تبع آن آیه، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: إذا أمرتکم بشیءٍ من دینکم فخذوا به؛ وقتی در دین‌تان شما را به چیزی امر کردم، باید آن را بگیرید.» (صحیح مسلم، ج ۱، ص896) آن حضرت در بیان دیگری عواقب اطاعت نکردن از خودشان را خاطرنشان کردند: «ما نهیتکم عنه فاجتنبوه و ما أمرتکم به فافعلوا فإنّما أهلک الّذین مِن قبلکم کثرة مسائلهم؛ از هر چه شما را بازداشتم، بازایستید و به هر چه شما را امر کردم، بدون پرسش انجام دهید، چه بسیاری از امّت‌های پیش از شما را پرسش‌های بسیارشان به هلاکت رسانید»(همان، ص 894)
