بعد از خوندن این فصل خیلی کوچیک، میفهمید فرمت کد تمیز و فاصله ها و فضای خالی چقدر باشه و چطوری باشه
فایل های با حجم کمتر قطعا خوندنشون راحتتره. توصیه میشه که هر فایل از کد در بهترین حالت بیشتر از ۵۰۰ خط نباشه. هرکه بامش بیش برفش بیشتر ( برف اینجا میزان نفهمیدنه )
خوندن کد از بالا به پایین هم دقیقا شبیه خوندن روزنامه اس. از بالا شروع میکنی انتظار میره که همون بالا عناوین مشتری پسند گذاشته بشه که مشتری رغبت کنه تا آخر بخونه اون حادثه زرد ژورنالیست رو.
روزنامه هم شامل متن های مختلفه که اونا کنار هم میتونن یه روزنامه رو تشکیل بدن. اگر کل روزنامه همش یه مطلب طولانی باشه دیگه کسی حال نداره بخونه .
بین هر مفهوم جدیدی که توی کد نوشته میشه باید یه خط خالی بذاری واسه هوا خور یا گربه رو. اون بیچاره ای که داره کد رو میخونه راحتتر باهاش ارتباط بگیره. مثلا دوتا تیکه کد زیر رو نگاه کنید کلاتون رو قاضی کنید انصافا کدومش رو انسان حال میکنه بخونه:
متغیرها باید نزدیک جایی که استفاده میشن، تعریف بشن وچون توابعمون خیلی کوچیکه معمولا همون اول تابع متغیرها رو تعریف میکنیم. بین تعریف متغیر واستفاده ازش فاصله بندازیم روا نیست آقاجان.
اینکه تو بعضی زبان ها باید اون بالا متغیر های سراسری رو تعریف کنی اوکیه و این قانون شاملش نمیشه.
وقتی ممد نزدیکت باشه صداش میکنی . توی کد هم وقتی تابعی داره یک تابع دیگه رو صدا میزنه باید نزدیک هم باشن.
یه فاصله شرعی و منطقی در عرض هم باید باشه که در این دور و زمونه خود ide انجام میده برامون.
کد بدون ایندنت هم هرکی بزنه ...
هرکه با یه استایل کدزنی حال میکنه ولی وقتی کار تیمی بشه همه تیم باید به یک صراطی مستقیم بشن تا کل کد یکپارچه بشه.
وبسایت: https://mrbug.ir
اینستاگرام: https://www.instagram.com/mrbug_ir
توییتر: https://www.twitter.com/mrbug_ir
تلگرام: https://www.t.me/mrbug_ir
