
آیا بازی Resident Evil 4 Remake توانسته از نسخه کلاسیک خود فراتر برود و انقلابی دوباره پس از سالها در ژانر ترس و بقا ایجاد کند؟
در این مقاله به بررسی بازی Resident Evil 4 Remake میپردازیم که سعی کردهام بعنوان طرفدار فرنچایز رزیدنت ایول، نگاهی کاملا بی طرفانه در نقد و بررسی بازی داشته باشم.

روایت داستانی بازی Resident Evil 4 Remake روایتی خطی را پیش میگیرد که در شروع بازی با یک فلش بک از اتفاقاتی که برسر کاراکتر اصلی (Leon S.Kennedy) در نسخه قبلی بازی رخ داده است نشان میدهد.
داستان بازی رزیدنت ایول ریمیک ۴ نسبت به نسخه اصلی روایتی تمیزتر و منطقیتر دارد. البته در این فرنچایز رویکرد کاملا منطقی و اطلاعات دقیق علمی، جایی ندارد و یکسری شبهات از نسخه کلاسیک به نسخه ریمیک بازی منتقل شده است. اما میتوانیم تغییر دیالوگ های بین کاراکترها را یک نکته مثبت نسبت به نسخه کلاسیک درنظر بگیریم.
مشکل بعدی، شخصیت پردازی های بازی است که اگر از طرفداران این مجموعه نبوده باشید از دانستن آن ناکام میمانید. بعنوان مثال بازی هیچ اطلاعاتی درباره اتفاقاتی که بین کراوز و لیان در نسخهی فرعی بازی به نام Resident Evil: The Darkside Chronicles Operation Javier رخ داده است، اشاره نمیکند و بازیکن باید به دیالوگ هایی که بین این دو در باس فایتی کوتاه اتفاق میافتد، بسنده کند یا به سراغ منابعی دیگر برای فهمیدن ماجرا برود.
در این بین به شخصیت پردازی لوییس سرا هم اشاره کنیم که تبدیل به فرد مهمتری نسبت به نسخه کلاسیک بازی شده و اطلاعاتی که از این شخصیت در طول بازی پیدا میکنید و بازگو میشود، باعث میشود همذاتپنداری و درک ما از این شخصیت فراتر از یک کاراکتر یاغی اسپانیایی باشد.
درکل داستان اصلی بازی هیچ تغییر اساسی نکرده است و روایت آن سرراست و ساده است. البته تغییراتی هم نسبت به نسخه کلاسیک دارد که بیشتر برای کسانی که طرفدار این فرنچایز هستند و نسخه کلاسیک بازی را تجربه کردهاند جالب و تاثیرگذار است.

بازی از لحاظ گیم پلی پیشرفت چشمگیری نسبت به نسخه کلاسیک داشته است. از مکانیک های مختلف مبارزه مثل پری کردن و نشستن و... تا تغییر سریع سلاح های خود بدون مراجعه کردن به کیف سلاحها، میتواند به شما یک تجربهی منسجم به شما بدهد. اما سوال اینجاست: آیا اضافه شدن این مکانیکها کمکی به تجربه یک بازی در سبک ترس و بقا میکند؟
وجود این مکانیکها باعث میشود تا شما تجربهای تقریباً شبیه به اکشن_ماجراجویی داشته باشید تا ترس و بقا ، همچنین هرگز ترس کمبود آیتم و ذخیره آیتم های لازم برای استفاده بهتر را تجربه نخواهید کرد. مگر اینکه بازی را بر روی سختترین حالت یا Professional تجربه کنید.
بخش معما و پازل های بازی زیاد درگیر کننده نیست، حتی روی بعضی از آنها نمیتوان اسم معما گذاشت (انگار که برای شخصی با بهره هوشی ضعیف ساخته شده باشد). درست است که این معماها با پیشرفت در روند بازی سختتر میشوند، اما به شما قول میدهم هرگز نیازی به جستجو و کمک گرفتن از دیگران نخواهید داشت و این امر از سرگرم کنندگی بازی کم میکند.
در گیم بازی بخش هایی که در نسخه کلاسیک بسیار خاطرهانگیز بودند، حذف شده و اینکار باعث ناراحتی بسیاری از طرفداران این مجموعه از جمله خودم شد. اما گیم پلی منسجم و طراحی مراحل بازی به گونه است که تقریبا وجود آن مراحل را میتوان غیرضروری دانست و حذف آن مراحل چیزی از تجربه بینظیر بازی کم نکند.
همچنین اضافه شدن ماموریت های فرعی بازی هم بخشی از تغییرات قابل توجه در گیم پلی بازی نسبت به نسخه اصلی است و میتوان ادعا کرد که گیم پلی نسخه ریمیک بازی نسبت به نسخه اصلی سرگرم کنندهتر است.
ویژگی خوب دیگر بازی اضافه شدن کاستوم های مختلف، با ویژگی های مختلف برای کارکتر لیان و اشلی است. همچنین کاستوم کردن کیف و اضافه کردن ویژگی های اضافه به بازی از طریق وصل کردن اکشن فیگور های کوچک به کیف خود لذت تجربه بازی در New Game+ را دوچندان میکند.
درکل بازی از لحاظ گیم پلی ابدا خسته کننده نیست و با توجه به اتمسفر گیرا و جذاب بازی را برای شما، میتواند تبدیل به تجربهای لذتبخش کند که در حالت عادی و طی کردن روند معمولی بازی ۱۰ ساعت و در صورت گشت و گذار و موشکافی در محیط بازی بیش از ۲۰ ساعت در اختیارتان بگذارد.

بازی در بخش موسیقی آثار فاخری را از خود بجا نمیگذارد، اما موسیقی بازی نقش کمک کنندهای در گیم پلی ایفا میکند. اگر بازی را با هدفون تجربه کنید، میتواند حضور شما را در فضای بازی زنده کند.
موسیقی بخش SaveRoom در فرنچایز رزیدنت ایول همیشه مورد توجه بوده است. موسیقی نسخه اصلی بازی جزو یکی از بهترین موسیقی های SaveRoom این فرنچایز حساب کرد. اما این بار موسیقی بخش Loading بازی میتواند قبل از شروع هر باره شما را آمادهی وارد شدن به اتمسفر ترسناک بازی کند که بنظرم روشی هوشمندانه برای استفاده از Loading بازی است.
گرافیک بازی هم نسبت به نسخه اصلی تغییر اساسی داشته اما گرافیک بازی هرگز از بازی های هم نسل خود فراتر نمیرود. نکته قابل اشاره دیگر این است که ما قبلا شاهد گرافیک خارقالعادهتری در نسخهResident Evil 2 Remake بودیم که میتوان از لحاظ گرافیکی آن اثر را بهتر از این نسخه دانست.

درکل بازی Resident Evil 4 Remake را میتوان یک تجربهی عالی در بخش گیمپلی دانست که وظیفهی سرگرم کننده بودن را به خوبی ارائه میدهد و در آخر این بازی توانسته امتیاز Metacritic بالای ۹۰ را از آن خود کند.