مردم ایران؛اصولا توقعاتی که از نظام بانکی دارند بیش از توان بانکها است.هرساله دولت بودجه ای را برای هزینه های جاری و عمرانی کشور در نظر می گیرد. گاها برخی از این هزینه های عمرانی را نمی تواند تامین کند.هر ساله مجلس محترم ؛رقمی را برای تخصیص قرض الحسنه و وام ازدواج و... پیش بینی می کند؛که گاها این رقم 2 تا 3 برابر حداکثر رقمی است که بانکها قادر تامین آن هستند.دولت و شورای پول و اعتبار نیز تسهیلاتی را بر گردن بانکها می اندازد.
وقتی این منابع مالی تامین نمی شود ؛ نتیجه اش این است که مدیران بانکی متخلف می شوند.
زمانی که شخصی برای راه اندازی یا توسعه کسب و کارش برای دریافت تسهیلات به بانک مراجعه می کند،برای بازپرداخت آن با رقم سود 24 درصد مواجه می شود.
صاحب کسب و کار معتقد است مگر یک کسب و کار چقدر سود دارد که بانک 24 درصد سود می گیرد؟!!
صاحب کسب و کار به این نکته توجه ندارد،بانکها توان مالی مشخصی دارند.زمانی که منابعشان تمام می شود؛با توجه به فشارهایی که به بانک وارد می شود،بانک محبور می گردد برای تامین این منابع به منابع بانک مرکزی مراجعه کند.
اثر این امر در اقتصاد کشور بسیار بدتر از زمانی است که بانکها از منابع خودشان خلق پول می نمایند.
آیا می دانستید استفاده از منابع بانک مرکزی برای بانکها چند درصد است؟ 34 درصد
نظر شما دوستان عزیز،در این خصوص چیست؟
لطفا این پست را به اشتراک بگذارید.
سپاس
