انگار هنر عاشقی بیشتر شعور و نکته سنجی در زمان وصال است، که باید دل محبوب را اغوا کند. هنر عاشقی شکل تعالی یافته هنر شکار است، اما شکار دل. عاشق گرد آ گرد معشوق می چرخد، می رقصد، میخواند و پر میزند تا جلوه کمال و زیبایی هایش نظر محبوب را جلب کند، و او را به پاسخ متقابل برانگیزد. ظاهراً شیوه دلربایی آدم ها و سایر حیوانات تفاوت بنیادینی در ساختار ندارند. تفاوت اما در اخلاق عاشقی است. در قلمرو ما انسانها شکار دل محبوب به هر شیوه ای روا نیست، شیوه انسانی، عشق ورزی در قلمرو اخلاق است و یا باید باشد. اما به نظرم مهمترین ویژگی عشق ورزی انسانی، یعنی عشق ورزی در قلمرو اخلاق، رعایت آداب پیوستن نیست، داشتن شعور به هنگام گسستن است. ما در زمان شکار دل محبوب سراپا هوشیار و مراقب ایم و هزار و یک دقیقه ظریف را رعایت می کنیم که مبادا چینی نازک دلش ترک بردارد، اما در زمان جدای غالباً زمخت، بی ملاحظه،بی روح و گستاخ می شویم انگار نه انگار که مسؤولیت عاشقی به زمان وصال منحصر و محدود نیست بلکه به هنگام فصل هم هست.
همه ی ما کمابیش می دانیم یکی از درد سر های عشق این است که، دسته کم برای مدتی، این خطر را دارد که به طور جدی خوشبخت مان کند. اما زخم های عشق همیشه با ما می ماند. اغلب زخم هایی که عشق بر روح ما برجا میگذارد نه از اصل جدایی که از نحوه جدایی است. در رابطه ی عاشقانه افراد باروهای قلعه وجودشان را به روی هم می گشایند تا به عمق وجود هم درآیند. اما این گشودگی دل انگیز عمیقاً آسیب پذیرشان هم می کنند. قلعه ای که باروهایش گشوده است در برابر تیرهای آتشین معشوق بی دفاع تر هم می ماند. این آسیب پذیری در مقابل کسی که عاشق را تا چندی پیش با کوچک ترین اصوات به هیجان وا می داشته عشق را شدیدا خطر خیز تر می کند، و در لحظه جدایی زخم های عمیق تری بر عمق جان فرد برجا میگذارد. به نظرم مهمترین بخش جدایی در رابطه عاشقانه این است که هیچ یک از طرفین، رابطه را بی خبر و یک طرفه قطع نکند. جدایی باید گام به گام و با آگاهی و توافق طرفین رخ دهد. طرفین باید به هم فرصت و امکان تحلیل، ارزیابی، و تا حد ممکن تلاش برای ترمیم رابطه را بدهند، و اگر همه ی این ها به جایی نرسید، بکوشند رفته رفته آمادگی های روانی لازم را برای جدایی در طرف مقابل فراهم آورند. و از آنجا که عاشقی بی شباهت به اعتیاد نیست، در پاره ای موارد آن کس که در رابطه “ترک می شود” باید به کمک روانشناس و حلقه دوستان مراحل ترک اعتیاد از محبوبش را از سربگذراند تا زخم جدایی به شریان های حیاتی روح اش نرسد. عاشق خوب آن نیست که می داند چطور دل محبوبش را شکار کند، عاشق خوب آن است که بداند چطور دل محبوبش را نشکند حتّی در وقت جدایی.
