این روزها حتما به یادگار در ذهن من خواهند ماند.این حس و حال،وای این روزها حتما و قطعا ماندگار به یادگار خواهند ماند.
حس آن نامه ای را دارم که در زمان فوران احساس بسیار قوی نوشته شده است اما ارسال نشده است!
نگارنده نامه آن را درون یک کتاب پانصد صفحه ای قرار داده و آن را در کتاب خانه ای 1 میلیون نسخه آن هم از نوع 500 صفحه قرار داده است.
جالب تر آن است که یادش رفته است که این کتاب و این نامه را در کجا گذاشته است.
به میزان نامه همان قدر تنها،همان قدر تکراری، همان قدر بی دست و پا و همان قدر مجنون و بی ارزش درجا میزم.و از همه بدتر منتظر هستم خیلی منتظر هستم.
شور رفتن دارم پای ماندن ندارم و دل رفتن نیز هیچ.
+این زخم خورده را به ترحم نیاز نیست...
خیر شما رسیده به ما؛ مرحمت زیاد...!
[فاضل نظری]
