پست لاب لاب و همونطوری که قول داده بودم فصل دوم هوملند رو بررسی کنم.
اول از همه امیدوارم بررسی فصل یک رو خونده باشید. دوم اینکه امیدوارم سریال رو دیده باشید یا حداقل فصل دوم رو .چون دیگه احتمال لو رفتن داستان هست. بعد از این موارد اینو هم بگم که یه سلیقه شخصی هست: بعنوان کسی که تعداد قابل توجهی سریال رو در مدت زمان زیادی دیده بر این باورم یه سری سریال ها هستند که باید قبلش یه دانش نسبی نسبت به فرهنگ یا وقایع داشته باشید یا حداقل اینکه برای مثال اشخاص معروف اون دوره و اهمیت اونها رو بدونید.خب بریم سراغ اصل مطلب.
شروع فصل دوم همونطور که احساس میشد خیلی پرفروغ نبود ولی خیلی سرع یعنی حدودای اپیزود دوم جذابیت خودشو پیدا کرد.وقتی به اپیزود سوم و چهارم میرسیم با خودتون میگید وای عجب سریالی هست. حتی از بهترین اپیزودهای فصل اول هم بهتر میشه.خلاصه اینو بگم به جز یه اپیزود ضعیف بقیه اپیزودها کاملا اپیزودهای ارزشمندی هستند.واقعا سریال بسیار با ظرافت ساخته شده و تمام لایه ها درونش گنجونده شده بطوریکه به راحتی میتونه ساعت ها بعد از تماشای یه اپیزود همچنان ذهن شما رو مشغول داشته باشه.
بیشتر کار ساخت فصل دوم بر عهده مایکل کوئستا هست و بازم مثل فصل اول کارشو به نحو احسنت انجام داده. خب سریال که احتمالا در جریانید ایده گرفته از یه سریال اسرائیلی هست و گروه تهیه هم یهودی هستند و تفکر غالب هم بر همون جهت هست.خب اینجا شاید یه نکته باشه.پیرو مبحث آمریکایی بودن سریال شاید یه سری خرده بگیرند که من تو بخش قبلی گفتم سریال کاملا معیار های آمریکایی و فرهنگ خالص آمریکایی رو داره . خب ایراد درسته و متاسفانه فصل دو همین اتفاق میافته و بیشتر جهت سریال به یه سریال دو قطبی تبدیل میشه و به همون دامی میافته که سم اسماعیل سریال مسترروبات رو انداخت. یعنی یه سریال با سبک وموضوعات کاملا آمریکایی ولی توام با ترکیب با فرهنگ های بیگانه.
سریال در این فصل به شدت با ایران گریزی شروع میشه.اتفاقی که در فصل سوم به اوج خودش میرسه که به موقعش تو مقاله دیگه ای درموردش بحث میکنم.اما شاید یکی از زیباترین قسمت های فصل دوم حضور تیموتی شالامت باشه.بازیگری که کمتر دنبال کننده حقیقی سینما هست که باهاش آشنا نباشه.حضور در چند فیلم سینمایی درام که خیلی موفقیت آمیز بوده بازیش و خیلی منتقدا دوستش دارند البته عموم مردم هنوز نظرات مثبتی درموردش ندارند که نمیدانم واقعا چرا ولی گمونم بیشتر بخاطر اون حس بیرونیشون و تبلیغات منفی پیرامونش باشه و تحریف اطلاعات باشه.خلاصه اینکه اینجا نقش یه نوجوون 16-17 ساله رو بازی میکنه که پسر نخست وزیر ایالات متحده هست.
سریال به شدت خاورمیانه رو زیر سوال میبره در این فصل و بالاخصوص ایران.گمونم در سه اپیزود ابتدایی هیچ اسم کشوری به اندازه اسم ایران به میون نیومده باشه.
از ایرادات واضح میشه به رعایت نکردن سلسله مراتب سیاسی اشاره کرد.اگر با سیاست های کاخ سفید آشنایی داشته باشید یا سریال هاوس آف کاردز دیده باشید متوجه میشید که علی رغم کار بالای نخست وزیر ولی توانایی اجرایی به اندازه زیادی نداره در حالیکه اینجا ما یه مترسک به اسم رئیس جمهور داریم که فقط نامه های تشکر یا اخطار یا اجازه عملیات رو میده و نخست وزیری داریم که همه کارها رو انجام میده و همه گونه توانایی داره.نمیدونم راستش چی بگم ولی اینها رو کنار انتقادات شدیدی که به اسلام و ایران و خاورمیانه میکنه بزارید یه منطق خوبی رو پیدا میکنید که بهتر میشه درکش کرد حداقل و اینکه آگاهی از اهداف خاکستری سریال رو میشه فهمید.
فصل دوم با حمله اسرائیل به ایران شروع میشه و حضور سیا در اسرائیل و بیروت. بعدش حضور حزب الله و عرستان سعودی رو میبینم.جلوتر وارد ماجرای اصلی میشیم.یعنی تروریستی بنام ابونظیر که اسمی بزرگ داره ولی در پایان فصل خیلی راحت ازش نامبرده میشود و بازم تناسبی نداره.
یجورایی سریالش منو یاد سریال موفق انگلیسی کراون(تاج) از شبکه نتفلیکس میندازه که از هیچ هزینه ای فرو نگذاشت.این سریال هم همینه. هر هزینه ای که بگید کرده تا قدرت سریال بیشتر بشه و موفق هم شده. اگه موضوعات سیاسی رو بزاریم کنار و فقط به عنوان یه سریال فقط بخواهیم ببینیمش واقعا استاندارهای فصل 2و3 خیلی بالا هست طوریکه واقعا عالی هست.
نیکلاس برودی فصل پر فراز و نشیبی رو سپری میکنه و بازیگر اول فصل هست. کری متیسون این فصل بیشتر دیده میشه ولی واقعیتش اندازه پنج اپیزود اول فصل یک نیست و اون کیفیت کافی رو نداره. از اونطرف میندی پتینکتن در نقش ساول برنسون یکی از وزنه های سریال که واقعا به عقیده بنده فصل دوم ایشون یکی از بهترین بازی های ممکن رو ارائه داد و مستحق جوایز زیادی بود.این فصل تونست جایزه امی رو ببره و در جشنواره های زیادی نامزد بشه و جایزه ببره.در حقیقت جز بهترین سریال های نیمه اول دهه دوم قرن 21نام گرفت که مستحقش هم بود.
موزیک وتصویربرداری و تدوین همون سبک فصل اول رو داره و تغییر خاصی نکرده.نکته دیگه اینکه تو این فصل عقیده های زیادی بیان میشه که واقعا حائز توجه هستند.
بنظرم در کنار سریال هاوس آف کاردز این سریال هم باید هرشخصی که دنبال کننده اخبار و سیاست و حوادث روزمره هست ببینه. خیلی تو نظرات و تفکرات شخصی تون ضربه وارد میکنه و چالش های زیادی رو مواجهه تون میکنه مخصوصا که ما ایرانی هستیم و سریال هم مستقیما ما رو نشونه گرفته. اما فارغ از همه اینها واقعا سریال ارزشمندی هست و حیفه که بخاطر اندیشه های لذت دیدنش رو محروم کنید به خودتون. میتونم قول 12 اپیزود هیجان انگیز رو بهتون بدم.شرمنده یکم طولانی شد و بیشتر حرفا تکراری بود. بررسی فصل 3 هم به زودی آماده میشه.
همراه باشید.
محمدرضا توسلی"MTS"وملن
