پست لاب لاب- پرده دوم
فیلم از نفس افتاده
همین حدود ماه قبل بود که اثر دیگه ای از گدار رو دیده بودم،پیره لی فو. اونم با بازی بلموندو بعد از دیدنش حس عجیبی از دوگانه ای داشتم و یه جریان خاصی از حالتی غریب درونم راه افتاده بود . اینبار از نفس افتادع یا برثلس،خب همه میدونیم این از آثار اول گدار بود،همچنین از بهترین و موثرترین و قویترین آثار موج نو و همچنین خودگدار نیز بود . فیلمنامه رو تروفو و گدار نوشتند،انتقاد کمی در فیلم هست نسبت به اثر دیگه ای که اول اسمشو ذکر کردم و زمانی بود که هنوز گدار و تروفو باهم دوست بودند.
فیلم همون تابو شکنی های خودشو داره،امضای گدار رو میشع دید گرچه کمرنگ تر از آثار دیگه.
برای شخص من فیلم خیلی سریع شروع شد،انگار سریع میخواست به لحظه رویارویی جین سیبرگ و بلموندو برسه و موفق بود،هم زیبا و هم خیلی جریان خوبی داشت برای رییدن بهش،چهل دقیقه اول بسیار هیجان انگیز و مخاطره امیز بود برام،بازی حذاب تصویر عالی و همه چیز در قاب سنت شکن سینمای گدار بود.
اواسط فیلم یه افت رو حس کردم و تا پایانش این موضوع جریان داشت
دقایق پایانی برای من خیلی خوب بود اما نه به اندازه اوایل اثر اما اون لحظه که سیبرگ به بلموندو میگه ما زمانیکه خوابیم حتی کنار هم ولی جدا از هم هستیم سر درونی حس سیبرگ رو نشون میده.
همچنین اون سکانس ماقبل پایانی که موتزارت با ساز زهی پلی میشه و بلموندو میگه ک پدرش ساز میزد و او بعضی موسیقی ها رو میپسنده درحالیکه اول فیلم گفته بود هیچ موسیقی رو نمیپسنده و در اپایل فیلم اشاره شد که بعضیها رو میپسنده
نکته دیگ میمیک خاص چهره همفری بود که خیلی لذت بخش بود.
در طول فیلم سیبرگ به بلموندو بیشتر مثل یه سرگرمی توجه میکرد و زمانهایی ک با بلموندو نبود کاملا رفتار مخالفی داشت که حائز اهمیت بود.
رد کردن مکرر درخواست های بلموندو درچیز های مختلف توسط سیبرگ نشون میده سییرگ حس عمیقی ندارع
تابو شکنی ها تو این فیلم کمی محطاتانه تر و ارام تر هستند و پایانی عجیب رو میبینیم ک شاید در یک ساعت اول حدس میزدیم ولی در لحظه های پایانی خیلی قریب نبود.
من نمره ۳(از ۵نمره میدم) رو برای این فیلم زیبا در نظر میگیرم ولی به اندیشه من پیره لی فو اثر قدرتمند تری بود.
اما هردو اثر از زیبایی های فرانسه و بازی عای درخشان بازیگر ذوست داشتنی فرانسه جین پاول بلموندو بود.
نمره: ۳ از ۵
تشکر
MTS محمدرضا توسلی
