می رقصم
آواز می خوانم
همه جا وهمه وقت...موسیقی را مثل اکسیژن، به درون جان و رگ هایم تزریق میکنم...
مهم نیست که یک دخترم
مهم نیست که مردم چه میگویند
از زندگی لذت ببر
چه انتظاری از مردم داری؟؟؟
آنها حتی پشت سر خدا هم حرف میزنند!! از کارش ایراد میگرند و بعد میگویند:
(( ول کن، کار خدا بی حکمت نیست...))
مهم نیست که با انگشت نشانم بدهند
عقل و منطق و انصاف میگوید که من حق انتخاب دارم
انتخاب من، شاد بودن است..
بگذار خفه کند خودش را دنیا...
ترجیح میدهم شاد باشم و دیوانه خطابم کنند
تا اینکه یک افسرده باشم و...نجیب!
معیار های زمین و آدم هایش هرروز و هر لحظه در حال تغییر است
هر روز قانون و بی انصافی جدید تری وضع میشود
اما هیچکام زمان پیری، جواب حسرت ها مرا نخواهد داد!
من حواسم جمع است
پس تا فرصت دارم...شاد هستم و شاد خواهم بود!!
پ.ن:
ترجیح میدم به میل خودم دیوانه باشم و عاشق تا به میل مردم عاقل و افسرده!!
شمام همینطوری باشید لطفا مطمئنم اونموقع دنیا جای بهتری میشه اگه جواب خوبیو با خوبی و بدیو هم با خوبی بدیم:)
