در حقوق ایران فقط زوجینی ( زن و شوهر ) که ازدواج آنها دائمی است از یکدیگر ارث می برند . در نکاح منقطع ( موقت ، صیغه ، متعه ) زن و مرد از هم ارث نمیبرند .
در طلاق رجعی از آنجا که در دوران عده همچنان زن و مرد محسوب شده و رابطه ی زوجیت تا پایان عده وجود دارد از هم ارث می برند .
مطابق ماده ی ۹۴۴ قانون مدنی : “اگر شوهر در حال مرض زن خود را طلاق دهد و در ظرف یکسال از تاریخ طلاق بهمان مرض بمیرد زوجه او ارث میبرد اگرچه طلاق بائن باشد مشروط بر اینکه زن شوهر نکرده باشد”. مطابق این ماده اگر زن در این مدت فوت کند مرد از او ارث نمی برد .
بر اساس ماده ۹۴۵ قانون مدنی :” اگر مردی در حال مرض زنی را عقد کند و در همان مرض قبل از دخول بمیرد زن از او ارث نمیبرد ( در این مدت اگر زن بمیرد مرد از او ارث می برد ) لیکن اگر بعد از دخول یا بعد از صحت یافتن از آن مرض بمیرد زن از او ارث میبرد” .
در صورت تحقق شرایط فوق در صورتیکه زن فوت کند و اولاد و نوه نداشته باشد نصف ترکه برای‌زوج و در صورتیکه اولاد داشته باشد یک چهارم ترکه برای زوج خواهد بود .
در صورتیکه مرد فوت کند و اولاد یا اولاد اولاد ( نوه ) نداشته باشد یک چهارم ترکه و در صورتیکه اولاد یا‌اولاد اولاد داشته باشد یک هشتم از ترکه به زن می رسد .
