احتمالا با تابلوی کافه تراس در شب اثر ونسان ون گوگ آشنایی دارید. یک کافه در شهری در فرانسه که ونگوگ به نحوی احوال آن کافه را به تصویر کشیده است که همه ی ما دوست داریم، در آن شب در یکی از میزهای کافه، قهوه ی فرانسوی ای سفارش دهیم و انتظارمان را ونگوگ نقاشی کند.
در زیر این اثر ونگوگ را بار دیگر با هم میبینیم
اما در این اثر رازی وجود دارد که در این نوشته قصد داریم با یک دیگر آن را بررسی کنیم.
بیایید با دقت به نقاشی و افراد نگاه کنیم
در نگاه اول شاید تمامی افراد داخل تصویر ربطی به هم نداشته باشند ولی بیایید جور دیگری نگاه کنیم.
چند مهمان در کافه وجود دارد؟ آفرین 12 نفر
به فرد شماره 1 نگاه کنید، مردی سایه ای یا سایه از یک مرد که انگار در حال رفتن از صحنه است
به مرد سفیدپوش و موبلند وسط کافه دقت کنید.یک مرد با این مشخصات میان 12 نفر دیگر در حال شام خوردن!
به پشت سر مرد سفید پوش دقت کنید. چه چیزی میبینید؟ آفرین یک صلیب!
آیا این صلیب اتفاقی است؟ نمیدانیم زیرا ون گوگ در میان ما نیست تا از او بپرسیم.
در نقاشی در جاهای دیگری نیز نشانه های مذهبی وجود دارد که نمیتوان به سادگی از کنار آنها گذشت. اگر بدانیم که پدر ونگوگ یک روحانی کلیسا بوده و ونگوگ نیز مدتی مبلغ مذهبی بوده میتوان با احتمال بیشتری به اتفاقی نبودن نشانه ها نگریست.
حال از شما میپرسیم:
شب، شام خوردن، 12 نفر به میانداری مردی موبلند با لباس سفید و نشانه های مذهبی چون صلیب شما را به یاد چه چیزی می اندازد؟
آیا میتوان گفت این شام، یک شام معمولی است؟ به نظر این شام، شام آخر است. شام آخر داوینچی
تصویر بالا، تصویر تابلو شام آخر داوینچی است که حدس میزنیم شاید ون گوگ کافه تراس در شب را از این اثر وام گرفته و در واقع شام آخر حضرت عیسی با 12 نفر حواریون را به گونه ای متفاوت و زیبا ترسیم کرده است
البته تمامی اینها حدس و گمان هایی درباره ی این اثر توسط کارشناسان است ولی باز هم ونگوگ آنقدر جذاب است که همین تئوری پردازی ها نیز برایمان دوست داشتنی است.
