سوریه سازی!..
این عبارت رو این روزها شاید زیاد شنیده باشید.. شاید فکر کنیم سوریه اصلا چه ربطی به ایران داره!؟.. شاید حتی خسته شده باشیم از تکرار این عبارت!..
اما بیایید یکبار به جای کلی‌گویی‌های تکراری، بعضی جزییات درباره سوریه‌ای که حالا به ضرب‌المثل تبدیل شده رو مرور کنیم:
سال 2011 بود که جرقه‌های کوچیک یه آتیش بزرگ توی سوریه داشت روشن می‌شد. داستان از اعتراضات ضدحکومتی شروع شد. از ماجرای ادعایی که می‌گفت حکومت، دانش‌آموزان یه مدرسه رو به جرم شعارنویسی شکنجه کرده!.. اولش فقط اعتراض بود.. یه اعتراض معمولی به ادعایی که هنوز هم بعد از 11 سال اثبات نشده!
معترضین به کمک رسانه‌های خارجی، هر روز به طرفداراشون اضافه می‌کردند.. سلبریتی‌های سوری هم به این جمع اضافه شدند. از هنرمندان تا ورزشکارها، خیلی‌ها به این جمع معترضین پیوستند و پرچم شورش رو جوری تکون میدادند تا بقول خودشون تمام دنیا صدای اعتراض اونها رو بشنوه. «عمر السومه» مهاجم تیم ملی فوتبال سوریه، «فراس الخطیب» کاپیتان تیم ملی فوتبال سوریه و «عبدالباسط السارود» بازیکن تیم ملی جوانان سوریه از مشهورترین فوتبالیست‌هایی بودند که به مخالفت علنی با حکومت مرکزی سوریه مشهور شدند.
داستان هر روز بیشتر از قبل اوج می‌گرفت و با مسلح شدن معترضین تبدیل به جنگ داخلی شد. حالا دیگه سوریه درگیر یه جنگ داخلی تمام عیار بود. جنگی که توش معترضین با افتخار جلوی چشم کوچیک و بزرگ، طرفدارهای حکومت رو سر می‌بریدند؛ گوش تا گوش؛ با افتخار و هلهه‌کنان.
بعضی از سلبریتی‌ها گرچه خیلی دیر، اما بالاخره از جنگ ترسیدند، مثل عمر السومه و فراس الخطیب که بعدها به تیم ملی برگشتند. بعضی دیگه اما به جمع مسلحین پیوستند، مثل عبدالباسط السارود گلر تیم ملی جوانان سوریه که در نهایت توی جنگ مسلحانه کشته شد.
مسیر که برای سربریدن‌ها و هلهله کردن‌ها باز شد، وقتش بود که ابر قدرت‌ها دوباره الگوی تشکیل القاعده رو تکرار کنند و این بار داعش، سرطان دست‌سازی که بلای جون دنیا شد، رو به مردم سوریه هدیه دادند:
هیلاری کلینتون: یادمون باشه کسانی که امروز با اونها می‌جنگیم رو خودمون 20 سال پیش به وجود آوردیم و ما این کار رو کردیم به خاطر اینکه با شوروی در جدال و کشکش بویم. اونها به افغانستان حمله کردند و ما نمی‌خواستیم اونها بر آسیای میانه تسلط داشته باشند و به همین خاطر ما دست بکار شدیم بریم این مجاهدین رو استخدام کنیم؛ اصلا بریم از عربستان سعودی و سایر مناطق نیرو بیاریم. بریم برند اسلام وهابی اونها رو وارد کنیم تا اینکه بتونیم بریم شوروی رو شکست بدیم..
حالا بهتره یازده سال بیاییم جلوتر؛ به 2022؛ به ایرانی که قریب به سه ماه درگیر یه بحران داخلی شد.. و تاریخ به طرز مضحکی تکرار شد. اعتراضات به خیابون کشیده شد. حکومت برنامه درستی برای حمایت از اعترضات مسالمت‌آمیز نداشت و همین خلاء باعث سوءاستفاده آشوبگران شد. رسانه‌های خارجی نقش بادبزن رو بازی کردند و می‌کنند (توی پرانتز بگم به شخصه معتقدم نقشی فراتر از این دارند) تا آتیشی که روشن شد فروکش نکنه.. ترورها سلبریتی ها رو مجبور به واکنش کرد (باز توی پرانتز بگم با این جمله هم موافق نیستم).. آشوبگرها خشونت رادیکال رو به خیابون‌ها کشیدند و درست مثل یازده سال پیش سلبریتی‌ها، بازیگر نقش ِ به رسمیت شناختن آشوب یا به عبارت دقیق تر جاده‌بازکن‌های بروز جنگ شدند.. جنگی که یه توهم دور و دراز نیست وقتی:
- کومله علیه ما اقدام میکنه..
- داعش حمله مسلحانه انجام میده..
- جیش العدل دوباره توی مرز شرقی کشور زنده میشه..
- اسراییل تهدید نظامی میکنه (که البته غلط اضافه میکنه )
- عربستان از شروع جنگ میگه (که اونم غلط اضافی میکنه)
- آذربایجان از تجزیه ایران حرف می‌زنه ( که اینم داره شکر اضافی می‌خوره)
- و آمریکا تحرکات نظامی آشکاری توی منطقه شروع کرده (اونم که کلاً هیچ غلطی نمی‌تونه کنه)
روزهایی که بعضی از ملی پوش‌ها با نخوندن سرود ملی کشوری که لباس تیم ملیش رو به تن داشتند، می‌خواستند صدای خودشون رو به جهان برسونند! که کاش کسی بهشون می‌گفت این الگو خیلی سال پیش تکرار شده و اونهایی که صدای اختلافات خانوادگی مردم سوریه رو شنیدند، داعش رو به عنوان سوپرمن براشون کادو فرستادند. 610 هزار نفر کشته شدند و بیشتر از 6 میلیون نفر از مردم سوریه مهاجرت کردند؛ درحالی که تعدادیشون پیش از رسیدن به مقصد کشته شدند و تعدادی دیگه هم توی ترکیه و اروپا آواره جنگی به حساب میان..
پس چه خوشمون بیاد چه نیاد، آشوب ِ داخلی زمینه ساز جنگ ِ خارجیه و این اصلا ادعای جدیدی نیست. تاریخ این رو بارها اثبات کرده. فقط کافیه که ازش درس بگیریم.
پ.ن: متن از یک مستند کوتاه عیناً پیاده‌سازی شده؛ اطلاعاتی از عوامل و سازنده‌‌‌هاش ندارم و الا حتماً اینجا اسمشون رو میاوردم..
