جفری میلر (Geoffrey Miller) در کتاب Spent مسئلهای را مطرح کرده است. براساس توصیه متمم سعی کردم لوازمی که باستانشناس پنج هزار سال بعد پیدا میکند و قضاوت میکند پیشبینی کنم.(لطفا به خودتان فشار نیاورید و با حساسیتهای علمی این متن را نخوانید)
با فرض اینکه شرایط فعلی تغییر میکنه و بعد از ما چیزی هم برای نسلهای بعد میمونه،باستانشناس محترم ولی کنجکاو میتونه یه ردی از من پیدا کنه.به شرح زیر:
کتاب نخوان: با توجه به شغلم کتابهای زیادی توی خونه و کتابخونه و کارتنهای توی انبار دارم.با اطمینان و البته با شرمندگی میگم که بیشترشون رو نخوندم.باستانشناس اگر خبره باشه میتونه همهجا آبرو مو ببره و جار بزنه بگه این کتابها هرگز ورق نخوردن.دیرینیان در اون زمان چنین بودند.اما لابهلای همون کتابها میتونه چندتا جمله ارزشمند پیدا کنه.کتابهایی که با جملات تقدیم هدیه گرفتم.از پدرم،مادرم،سایر اعضای خانواده و البته دوستان.یکی از این جملات تقدیم که از دوست متممی گرفتم احتمالا ذهن باستانشناس رو منحرف میکنه: از طرف محمدرضا نظرآهاری به ...ترین متممی!
کتابنخونه: دقیقا نمیدونم منسوجات چقدر ماندگارند.ولی دوست دارم باستانشناس با مهربانی اینارو پیدا کنه:
صفر تا صد این کار حاصل زحمت دختر ده سالمه.عروسکهایی رو درست کرده از تمثال زیبا و نورانی بنده،همسر خوشرو و خوشخنده و وجود مبارک خودش که خیلی دلبنده.گذاشته توی کتابخونه که اگر خواستم کتاب بخونم،عروسکها رو هم ببینم.احتمالا باستانشناس محترم با دیدن این صحنه منقلب و متعجب و متحیر و منفجر بشه.کتابها توی کارتن و عروسک و لاک و اسباببازی توی کتابخونه.
افشای نوشتهها: اگر بتونه به نوشتههای من توی کامپیوتر دسترسی پیدا کنه ازش ممنون میشم. خدا کنه پیدا کنه. پنج هزار سال بعد حتما با تعجب از خودش و باقی آیندگان میپرسه این پسر و متمم توی چه شرایطی اجتماعی/اقتصادی/سیاسی بودند که این همه نوشته نباید تایید میشد؟مگه اینا همعصر آقای هرمزبند نبودند؟ اون همه پرت و پلا توی روزنامه رسمی کشورشون نوشته میشد،پس حتما آزادی بیان و رهایی قلم بود.دوران یا بتاز یا بباز که نبود؟بود؟ ولی همون بهتر که این نوشتههای شل و آبدوغخیاری رو کسی نخوند،وَاِلا تا الان باید هزاران بار با یوفوها و باقی جنبندگان کهکشان میجنگیدیم.دَمِ شعبانعلی بالا،سَمِّ شعبانعلی پایین(ادبیات احتمالی زمان آینده).
در نهایت کشف میشه که چیزی کشف نکردند. یادگاری منحصر به خودم بجا نذاشتم و آن همه جستجو در زندگی مینیمال من ثمری برایشان نداشت.
از شما چی بجا میمونه؟
