شنبه (۱ مردادماه ۱۴۰۱) با همکاران مرکز پژوهش‌ها، خدمت #دکتر_مهدی_گلشنی در دانشگاه صنعتی شریف رسیدیم تا نصیحت‌مان کنند. دکتر گلشنی که حالا ۸۴ سال دارند، در سال ۱۳۴۸ از دانشگاه برکلی آمریکا دکتری فیزیک گرفته‌اند و بنیان‌گذار گروه فلسفه علم دانشگاه شریف هستند. افتخارات و خدمات علمی‌شان آنقدر زیاد است که توان شمارشش نیست.
همچنان با انرژی و شیفته #ایران و #اسلام بود. از ما خواستند تا عزم‌مان را جزم ارتقاء و بلکه احیای هویت ایرانی - اسلامی در دانشگاه‌ها و مدارس کنیم که طی سال‌های اخیر در پی بی‌توجهی به فرهنگ و گنجینه‌های فرهنگی‌مان بی‌فروغ شده است؛ با غصه نقل کردند در دبیرستانی خواسته‌اند از بچه‌ها سؤال کنند، هدف‌تان از تحصیل چیست اما مدیر مدرسه گفته است بچه‌ها فقط یک سوال دارند و آن هم اینکه در چه رشته و دانشگاهی ادامه تحصیل بدهند تا بشود پذیرش آمریکا و اروپا را بگیرند!
دلیل اصلی این وضع را از سویی ترجمه کتاب‌هایی بدون ترجمه کتب منتقد آن‌ها از غرب و از سوی دیگر عدم شایسته‌سالاری و سطحی‌نگری متولیان امر فرهنگ می‌دانستند و خاطرات عجیبی هم از این سطحی‌نگری نقل کردند. از تربیت دینی مدارس و حذف برخی از محتواهای خوب کتب درسی هم نالان بودند.
سوالی از #جیمز_وب و دستاوردهایش پرسیدم. گفتند غرب برخی حرف‌ها را که ما هنوز به آن‌ها چسبیده‌ایم، کنار گذاشته است و باور کرده که هرگز به انتهای علم نمی‌رسیم، پس همچنان به کشف عالم ادامه می‌دهد اما ما فکر می‌کنیم با همین که بلدیم می‌توانیم همه چیز را حل و فهم کنیم.
درباره معنای زندگی و نقش دین در آن هم پرسیدم. پاسخ‌شان انصافاً به وجدم آورد. شرح دادند که اولاً دین را فقط نماز، روزه و احکام نبینیم؛ دین، سوالاتی را جواب می‌دهد که علم در آن‌ها ناتوان است و تأسف خوردند که چرا چنین نگاهی به دین در جامعه وجود ندارد. ثانیاً اشاره داشتند که کشف دنیا مورد تأکید دین است و در نتیجه مطالعه، حکم عبادت را دارد. گفتند خودم با این نگاه زندگی می‌کنم و پیشنهاد کردند شرح حال زندگی پلانک را بخوانیم تا ببینیم این حرف فقط حرف ما مسلمانان هم نیست.
از مشکلات فلسفه و عدم تحول فلسفه اسلامی هم جویا شدم که توضیحاتی دادند و نسخه‌ای از کتاب «علم و دین» خودشان را هدیه فرمودند.
القصه آغاز هفته بی‌نظیری بود. روحم را جلا داد. از این شنبه‌ها نصیبتان.
