در این ایام که کلیپی از #گشت_ارشاد بحث حجاب را داغ کرده است، یادداشتهای کوتاه و بلند بسیاری را خواندهام اما همچنان سؤالاتی برایم باقیمانده که با شما طرح میکنم تا لطف فرموده و اگر پاسخی دارید یا مقالهای میشناسید با من به اشتراک بگذارید:
۱) حجاب دستور صریح قرآن است، با چه منطقی میتواند اجرای آن را موقتاً یا دائماً در جامعه اسلامی کنار گذاشت؟
۲) حد حجاب قانونی کجاست و آن را چه کسی مشخص میکند؟ حد همان حد شرعی است یا عرف، آن را متناسب با هر زمان مشخص میکند؟ فلذا ممکن است کسی حد شرعی را هم رعایت نکند اما در عرف، محجبه تلقی شود؟
۳) در دهه ۵۰ حتی مانتو هم در زمره بیحجابی به شمار میآمد اما اکنون در زمره حجاب است، آیا قانون تغییرات جدید را میپذیرد یا خلاف قانون محسوب میشوند؟ این تغییرات تا کجا میتوانند ادامه یابند؟
۴) امکان این وجود دارد در آینده نیز مصادیق امروز بیحجابی، محجبه تلقی شوند؟ آنگاه بیقانونیهای امروز، قانونی میشود؟
۵) حد برخورد گشت ارشاد با بیحجابی چیست؟ در واقع گشت ارشاد دقیقاً چه پوششی را بیحجابی تلقی میکند؟ اگر واقعا به دنبال حجاب تمام و کمال اسلامی هستیم باید حتی به یک تار مو هم گیر داد؟ معیار چیست؟
۶) آیا ممکن است ده سال دیگر گشت ارشاد، همانطور که از معیارهای دهه ۵۰ عقب نشسته است، از معیارهای امروز نیز عقبتر برود؟
۷) اگر به بهانه گسترش حجاب با کار فرهنگی، فعلاً از اجرای قانونی حجاب دست برداریم، چه تضمینی وجود دارد که در سالیان بعد حجاب گسترش یابد؟
۸) اگر حجاب را #قانون بدانیم آنگاه وظیفه #پلیس چیست؟ آیا میتوان قانون حجاب داشت اما در برابر بیقانونی سکوت کرد؟ در این صورت قانون بیخاصیت نمیشود؟
۹) اگر فردا قانون حجاب لغو شود، مرز #پوشش کجاست؟ مرز حجاب آزاد را که یا چه مشخص میکند؟
۱۰) در صورت لغو قانون حجاب، آیا بسترهای فرهنگی - اجتماعی جامعه ما اجازه هر نوع پوششی را میدهد؟
۱۱) اساساً حاکمیتی که دایهدار #اسلام است، باید واجباتی را که جنبه اجتماعی دارند تبدیل به قانون کند؟
۱۲) فارغ از حجاب، اساساً اگر اکثریتی خواهان لغو قانونی از اسلام شوند، وظیفه حاکمیت چیست؟ اگر اکثریت گفتند به کل حاکمیت اسلام را نمیخواهند چطور؟
دوستان گرامی! توجه داشته باشید این سوالات به جهت کشف حقیقت و گفتوگو و با این پیشفرض نوشته شده که #حجاب دستور قرآن است و ما مسلمانان مکلف به آنیم. واقفم که قرآن دستورات دیگری نیز دارد که همه لازمالاجراست؛ پس لطفاً موقتاً نفرمایید که ابتدا به مسائل دیگر بپردازید.