به عنوان یه شهرستانی که از خوزستان (دزفول) به تهران برای کار و درس اومده گفتم خوب میشه که یکم درباره زندگی در تهران، هزینه های تهران، چالشای مهاجرت و این جور مسائل بنویسم و امیدوارم این مقاله کمک خوبی باشه برای بقیه، خوب بیاین کم کم شروع کنیم.
با این شروع میکنم، چرا برای کار یا درس به تهران مهاجرت کنیم؟
اگر بخایم با حقیقت و بدون تعصب به موضوع نگاه کنیم بیشتر امکانات رفاهی و اداری و ... ایران توی تهران خلاصه میشه، درسته یسری شهر ها شبیه مشهد، اصفهان، شیراز و ... به دلیل جاذبه های توریستی و مذهبی و امکانات و رشد بالایی داشتن (نسبت به استان خودم) ولی خوب به پای اینجا نمیرسن، فرهنگ مردم چند سال اینجا جلوتره (بنظر من) و ارزش کار کردن رو بیشتر میدونن، توی دزفول برنامه نویسی رو یه شغلی میدونستن که یه خمره رنگ رزی داریم و من دستمو میکنم و یسری چیزا میپاشم به صفحه و برنامه آماده شد! برای 100ت دستمزد باید چونه میزدم، اهواز یکم وضعیت بهتر بود، و همینطور مقدار کار ها پایینه و اکثرا در ازای دستمزد کم کار خوب میخواستن(البته همه جا اینجور آدما پیدا میشه) و اگر دختر بودین که به دادن پول اعتقادی نداشتن!
بنظرم این تصمیم خودتونه که تهران کار کنید یا نه، به کسی ربطی نداره ولی باید این موضوعو بپذیرین که تهران و شهر های بزرگ (اصفهان،مشهد،تبریز و ...) شهر فرصت هان، چه از نظر کاری و چه درسی توی ایران حرف های اول رو میزنن، هرچند من برای تحصیل خیلی نیومدم و هدفم چیزای دیگه بود ولی بنظر من حتی دانشگاه های اطراف شهر از بهترین دانشگاه های شهرستان (ها) میتونن بهتر عمل کنن و شمارو در مسیر درست تری قرار بدن، بخاطر شرایط خاص زندگی شما پخته تر بار میاید و برای زندگی واقعی آماده (تر) می شید.
اکثر دوستام که که چند وقت اخیر بعد از کنکور از من پرسیدن با رتبه شون دولتی شهر خودمون بمونن یا بیان آزاد، جواب من قطعا تهران هست، نوع دانشگاه هم غیر چند مورد خاص و معروف که همه میشناسیم مهم نیست و شرط مهم محیطی هست که شما اینجا قرار میگیرید، حتی اگر قراره بعدا اینجا زندگی نکنید بازم مدرکتون مهر تهران میخوره (هرچند من موافق این کلاس گذاشتن نیستم ولی چیزی هست که در جامعه ما رواج داره) و سود هایی براتون داره، همونطور که من از درس خوندن بیزار بودم ولی دیپلمم مهر سمپاد خورده و بالاخره سود هایی برام داشته. در مورد بچه هایی هم که آزاد میخواستن برن همین حالت بود، اگر منطقی به موضوع نگاه کنید نرخ شهریه دانشگاه آزاد مصوبی هست و شهریه پرداختی شما در شهرستان و تهران تفاوت نداره ولی مطمئنا سطح تدریس و امکانات خیلی متفاوته.
در نهایت یکی از دوستام یه حرف جالبی زد که مهاجرت مردم تهران اکثرا برای خارج هست و مهاجرت مردم شهرستان با اومدن به تهران باید شروع شه، اگر فرصتشو چه از نظر درسی و چه از نظر کاری دارین از دست ندید، یه مدت سختی کشیدن از نظر مالی و دوری خانواده و اینا به بقیش می ارزه، از ما گفتن بود :)
نکته: این مقاله در تابستان 98 نوشته شده و طبیعتا هزینه ها و قیمت های نوشته شده هم مال اون زمان هست.
شروع مهاجرت
اولین چالش مهاجرت قضیه محل زندگی هست،اگر دانشجو باشین معمولا دانشگاه ها خوابگاه ارائه میدن و اگر ندن گاها با خوابگاه های خودگردان قرارداد دارن و شمارو معرفی میکنن به اونجا، اگر خوابگاه ارائه نمیدن و یا برای کار میخواین بیاین هم خیلی نگران نباشید، تهران انواع خوابگاه ها و پانسیون هست برای زندگی، از یک شب تا هر چند وقت شما خواستین، قیمت ها متفاوته و بستگی به امکانات اونجا داره، امکانات پایه از یه تخت، دشک، سرویس بهداشتی و حمام شروع میشه و تا خشکشویی، باشگاه، گیت ورودی، اتاق مهمان، وای فای، کمد اختصاصی و ... میرسه. قیمت پایه و پایین اطراف میدون انقلاب و خیابون ولیعصر هست، اخرین باری که قیمت گرفتم (1 ماه پیش) یک پانسیون با امکانات اولیه و کولر (بله! شاید باورتون نشه ولی بعضیاشون سیستم سرمایشی ندارن) و محیط خوب و آسانسور (باز هم بله، بعضیاشون 4 5 طبقه بدون اسانسور هستن!) اتاق 4 تخته هر تخت 420ت ماهانه بود، قیمت خوبیه، برای زندگی مجردی و کاری مناسبه و اگر یکم بودجه تون بیشتره میتونین بیاین بالاتر طرفای خیابون فاطمی و اگر باز هم بیشتره خوب بیاین بالا، شما اتاق 4 تخته ماهی 1 میلیون هم میتونین پیدا کنید که پانسیون های لوکس هستن. توجه داشته باشین اکثر این پانسیون ها ایام دانشگاه و کلاس هاشون (از اوایل مهر تا اذر، بهمن تا اسفند، اردیبهشت تا تیر) پر هستن، چون دانشجو ها بیشترشون رو میگیرن (برای دانشگاه هایی که خوابگاه ارائه نمیدن) پس اگر برای کار میخواین بیاین حتما زودتر اقدام کنین چون پیدا کردن کار هم زمان بره و باید محل خوابتون تامین باشه تا با خیال راحت دنبال کار بگردین، همینطور دو دسته بندی کلی داریم برای پانسیون ها که یکسری کلا دانشجو نمیگیرن و یکسری کارمند (اسمش کارمنده، منظورش اینه افرادی که صرفا تهران کار میکنن)، مثلا شعبه 5 پانسیون دکتر فاطمی دانشجو با حداقل مدرک لیسانس میگیره، پس با آگاهی کامل از تخت های خالی و شرایط خاص اون پانسیون اقدام کنین.
یه نکته مهم دیگه ساعت ورود و خروج خوابگاه هست، اگر کارتون شبکاری هست (مثلا روابط عمومی/پشتیبانی یک شرکت خاص که شیفت عصر یا شیفت شب خواهید داشت) حتما دقت کنید نهایت ساعت ورود و ساعت خروج چند هست، بعضی پانسیون ها 10 شب در بسته میشه و 6 صب باز میشه که ممکنه براتون دردسر بشه.
دو سایت خوب برای پیدا کردن خوابگاه مناسب:
و همینطور اگر مشکلی نداشتین میتونین یک همخونه پیدا کنین، پیدا کردن همخونه کار سختی نیست و باید بگردین، معمولا دختر ها با دختر ها و پسر ها با پسر ها همخونه میشن ولی پیش میاد که دختر و پسر با هم خونه میگیرن (چیزی که در شهرستان بعیده)، برای اینکار حتما دیوار و شیپور رو چک کنید و یا خودتون آگهی بزنین نیاز به همخونه دارید، سایت همخونه هم مرجع جامع تریه برای اینکار
سیستم هم خونه ای معمولا شخص اصلی پول پیش (رهن) خونه رو میده و نفر دیگه یا بقیه افراد اجاره رو، یا این پول بین همه تقسیم میشه، دسته بندی های مختلفی داره گاهی جمعی دانشجو هستن که خونه میخوان گاهی هم کارمندن.
اگر وضع مالیتون نسبتا خوبه میتونید خودتون خونه اجاره کنید، من از همه مناطق اطلاعی ندارم ولی به عنوان مثال نظام اباد سبلان شمالی (شرق) که منطقه خوب و امنی هست هزینه بین 15-20 پیش و اجاره 1-1.5 ماهیانه هستن، همینطور تهران آپارتمان های 40 تا 60 متری زیادی هست که قیمت مناسبی دارن و فقط کافیه کمی بگردین
مساله بعدی خوراک هست،دزفول بندری دو نون و پر از مواد 4ت هست ولی تهران فلافل تک نون 4ت شروع میشه (و بازم یادتونه که گفتم بسته به محل زندگی تغیر میکنه و توی بعضی مناطق به 15ت هم میرسه) پس برای هزینه های روزانه خوراک هم امادگی لازم رو پیدا کنید، اگر اشپزی بلد باشید هزینه تون خیلی میاد پایین ولی برای انتخاب پانسیون دقت کنید که اشپزخونه داشته باشه و گاهی اشپزخونه دارن ولی لوازم پخت و پز و باید لوازم اشپزی رو با خودتون ببرید، پس اگر آشپزی هم زیاد بلد نیستین شروع کنین که بدردتون میخوره، از نظر پیدا کردن رستوران، فست فودی، کافه و سوپرمارکت هیچ نگرانی نداشته باشید، توی هر خیابونی حداقل یک سوپر مارکت یا دکه پیدا میشه، البته مثل همیشه بسته به منطقه موادشون تغیر میکنه (چقدر از کلمه بسته به منطقه استفاده کردم تا حالا!) ، شمال تهران اکثرا مواد خارجی هستن و طبیعتا گرون و هرچی میاین پایین تر با مواد وطنی بیشتری مواجه میشین، مثلا یکی از سوپرمارکت های لویزان کلا کیک ایرانی نداشت و فقط چنتا بیسکوییت ایرانی اونم بیرون از مغازه گذاشته بود و مشتریشون خودمون بودیم :)
برای خرید ساده تر میتونین از اسنپ فود و ریحون و بقیه سیستم های سفارش غذا استفاده کنین که همیشه تخفیف های خوبی دارن و اسنپ فود معمولا هر روز فود پارتی تخفیف دار داره، یکسری سایت ها هم مثل موپون و چتربازان هست که کد تخفیف هایی (گاهی خیلی خوب) ارائه میدن که هزینه های خوراکتون رو بازم کم تر میکنه
اگر یه رنج خوب بخام بهتون بدم روزانه حداقل 20-30ت هزینه خوراکتون میشه(بیرون) و اگر خودتون اشپزی کنین بین 5 تا 10ت، بسته به میزان غذایی که میخورید و کیفیتی که میخاین برای این مورد هم هزینه کنار بزارین. اگر گروهی هستین و با هم خوابگاهیاتون برای تقسیم هزینه ها میسازید اپلیکیشن Splitwise بهترین راهکار سیستم دونگی هست، تستش کنید:
اگر که دانشجو باشین (مثل من) ایام کلاس ها غذای سلف رو دارید و دیگه این پایین ترین سطح هزینه هست و نگرانی خاصی برای هزینه غذا ندارید، ممکنه هزینه وعده های روزانه تون در ماه به 150ت هم نرسه.
سومین موضوع رفت و آمد هست، هزینه رفت و آمد مناسبه ولی مسیر ها طولانیه، شهرستان نهایت مسیری ک روزانه طی میکردم 20-30 دقیقه بود (رفت و برگشت) و هزینه هم چند روزی یکبار بنزین میزدم (موتور خودم) ولی برای تهران معمولا باید از یک ساعت قبل حرکت کنین و ساعات شلوغی و اینها رو هم در نظر بگیرید، همه جای تاکسی، اتوبوس، خط ویژه (BRT) و یه ایستگاه مترو میتونید پیدا کنید ولی هرکدوم هزینه ای دارن و گاهی برای رسیدن به محل مورد نظر باید چند خط عوض کنید.همیشه بررسی کنید ببینید برای مسیر رفت و برگشتتون راه بهتری هست یا نه، مثلا دانشگاه من امام حسین بود و خوابگاهم لویزان، اگر با مترو میخواستم روزانه برم باید 2 خط عوض میکردم و حدود 1 ساعت طول میکشید ولی اگر با BRT میومدم حدود 30دقیقه طول میکشید که به صرفه تر بود، کلا خودتونو برای مدت زمان هایی که در وسایل عمومی قراره تلف کنید اماده کنید، بهتره برای این زمان ها کتاب یا کیندل همراه خودتون داشته باشید و یجوری زمان رو «بهتر» بگذرونین. هزینه BRT و مترو در حال حاضر 1200تومن هست و اگر دانشجوی تهران باشید میتونید 50% تخفیف بگیرید، خانواده ی شهدا و جانبازان ، بهزیستی و ... هم تخفیفاتی دارن که میتونید از این لینک ببینید و درخواست کارت مخصوص بدین. صدور کارت مخصوص حدود 2-3 هفته طول میکشه.
اسنپ و تپ سی هم دو تا سیستم تاکسی محبوب هستن که همیشه تخفیفاتی ارائه میدن، اگر چند سیمکارت دارین میتونین تا مدتی توی جفتشون سفرهای رایگان با معرفی کردن شماره های خودتون به همدیگه داشته باشین و البته حتما اینکار خستتون میکنه.
برای مسیریابی بهتر چند اپلیکیشن لازمه که نصب داشته باشید که مسیر یابیتون بهتر و ساده تر میشه
(نسخه آیفون ندارد)
در نهایت بنظرم اگر برای مهاجرت شک دارید خودتون رو تست کنید و یه مدت کوتاه چند ماهه بیان و شرایط زندگی رو بسنجین، اگر خوشتون نیومد بر میگردید و خوب قطعا یه تجربه خوب نصیبتون شده.
اصل موضوع که درباره اش صحبت نکردم پیدا کردن کار هست و با شرایطی که شما مد نظرتونه، نوشته های بعدی درباره شرایط کاری و سایت های خوب و شیوه های مصاحبه می نویسم و امیدوارم این نوشته کاربرد داشته باشه و مشکلات و دغدغه های معمول رو حل کنه.
راه های ارتباط با من: ایمیل | اینستاگرام
موفق باشید
