خداوند انسان را اشرف مخلوقات قرار داد و به او حق انتخاب داد
این حق انتخاب در همه عرصه‌های زندگی همراه ما هست
در تحصیل و انتخاب رشته
در انتخاب همسر
در انتخاب محل زندگی و ...
«اما مقداری که دقیق تر می شویم در می‌یابیم که در برخی موارد خواسته یا ناخواسته در حال سلب حق اختیار و انتخاب از فرزندانمان هستیم.»
مصداقی که باعث نگارش این متن شده است به نحوه تدوین و نگارش کتب درسی برمیگردد،
این مطلب را در نظر داشته باشید:
شرکت آمریکایی مایکروسافت سالانه میلیونها دلار برای تبلیغات محصولاتش هزینه میکند.
محصولات این شرکت کاملا انحصاری بوده و بارها و بارها خبر جریمه شدنش به دلیل این انحصارطلبی ، توسط اتحادیه اروپا و دیگر کشورها در رسانه‌های جهان منتشر شده است.
این انحصار تا جایی پیش رفته است که حتی در قالب محتوایی که کاربر توسط نرم‌افزارهای مایکروسافت تولید میکند ، شدیدا اعمال شده است .برای مثال اگر شما یک فایل کتاب را در نرم‌افزار word ایجاد کنید ، در هیچ نرم‌افزار دیگری امکان مشاهده صحیح آنرا نخواهید داشت ؛ مگر word و فقط همان نسخه از word !!!
میبینید که کاربر با این انحصارطلبی مایکروسافت حتی مالک محتوایی که خود تولید کرده نیست و نمیتواند در هر زمان و هر کجا و با هر نرم‌افزار واژه‌پردازی به آن دسترسی داشته باشد: باید حتما سیستم‌عامل ویندوز و همان نسخه از نرم‌افزار word را داشته باشد.
حال در نظر داشته باشید که ما در ایران و در دو دستگاه عریض و طویل آموزش کشور یعنی وزارت آموزش و پرورش و سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای ، به فرزندانمان محصولات شرکتهای انحصاری مانند مایکروسافت را آموزش میدهیم و با پول بیت‌المال مشتری برای آنها می‌سازیم.
شاید برخی بگویند که : «مگر چاره دیگری هم هست؟ ما که نمیتوانیم از بقیه دنیا عقب بمانیم»
این حرف درست است. اما سؤال مهمی که مطرح میشود این است که آیا کشورهای اتحادیه اروپا و انگلیس و روسیه و چین و کره‌جنوبی و حتی خود آمریکا که بجای نرم‌افزارهای انحصاری ، به فرزندانشان نرم‌افزارهای آزاد را آموزش میدهند ، عقب افتاده‌اند؟
اتفاقاً نکته اصلی دلیل پیشرفت آنها نپذیرفتن این چارچوبهای انحصارطلبانه و بکارگیری نرم‌افزارهای آزاد و متن‌باز بجای نرم‌افزارهای بسته و انحصاری است.
راهکار در کشور ما بسیار ساده است:
آموزش همزمان نرم‌افزارهای آزاد و متن‌باز به همراه معرفی نرم‌افزارهای بسته و انحصاری و دادن حق انتخاب به فرزندانمان.
در پایان سؤال تیتر مقاله را از مسئولین امر دوباره مطرح میکنم:
آیا هنگام آن نرسیده است که به فرزندانمان حق انتخاب دهیم؟
