شِمْسا؟!!! این دیگه چیه؟ حتماً دوباره یه اسم جدید برای گرفتن بودجه از دولت و انجام پروژه‌های بی سر و ته و ....
اولین بازخوردی که از شنیدن یه اسم جدید در فضای مجازی و حقیقی انجام میشه، قالباً مخالفته
البته خیلی هم نمیشه به مخالفین خرده گرفت، تجربیات قبلی که دیدند، در ناخودآگاهشون این واکنش رو ایجاد میکنه
«شمسا» سرنام «شرکت ملی سیستم عامل ایران» هست.
برای روشن شدن موضوع تک تک کلماتش رو شرح میدم که چرا
به این دلایل لازم است فعالیت در حوزه‌ی سیستم‌عامل در قالب یک شرکت انجام شود:
۱- مشارکت همه‌ی ذینفعان، علاقمندان و سرمایه گذاران
در این شرکت هم دولت سهم دارد هم بخش خصوصی و هم عموم مردم (این شرکت باید سهامی عام باشد)
۲- شفافیت عملکرد
در یک شرکت «سهامی عام» عملکرد مدیران و پرسنل، شفاف و عملکردهای مالی برای آحاد جامعه قابل بررسی است.
۳-تصمیمات عاقلانه مبتنی بر سود و زیان و واقعیتهای بازار
در یک شرکت به دلیل دخیل بودن سهامداران در تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری، هزینه‌ها و درآمدها عقلانی‌تر و توسط یک گروه(هیأت مدیره) صاحب اختیار و پاسخگو، مدیریت می‌شود.
سیستم‌عامل در کشور ما (و البته در جهان) موضوعی نیست که شرکتهای زیادی حول کسب و کار آن شکل بگیرند. بنابراین وجود یک شرکت «انحصاری» که کلیه منافع ملی را در حوزه‌ی سیستم عامل لحاظ کند لازم است تا کلیه دستگاههای اجرایی و قوای سه‌گانه و نهادهای حاکمیتی بتوانند از جهات مختلف به آن اعتماد کنند.
در واقع چون «همه» در آن سهیم هستند بنابراین باید همانند شرکت ملی گاز و نفت و امثالهم، ملی باشد.
سیستم‌عامل، مهمترین و اصلی‌ترین زیرساخت نرم‌افزاری برای هر کشور است. وابستگی به آن پیامدهای بسیار ناگواری را رقم میزند که به تعبیر مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی در جلسه‌ی خصوصی اردیبهشت‌ماه ۱۳۸۵ در دفتر ایشان، «از بمب اتم خطرناکتر است».
اتفاقات ناگواری که در سالهای اخیر در فاوای کشور رخ داده است از جمله ویروس استاکس نت، ویروس فِلِیْم که رسانه‌ای شدند -و بسیاری دیگر که رسانه‌ای نشدند- نشان داد که نگاه و برداشت آیت‌الله از موضوع سیستم‌عامل بسیار دقیق و سنجیده بود.
همین رویدادها بر مدیران و تصمیم‌گیران فاوا در حاکمیت تکلیف میکند که مسأله‌ی سیستم عامل را در اولویتهای خود قرار دهند.
در خصوص سیستم‌عامل در کشور فعالیتهای زیادی شکل گرفته است، از طرح ملی لینوکس فارسی در سال ۱۳۷۹ گرفته تا سیستم‌عامل زمین در سال ۱۳۹۰ و این نشان می‌دهد که در برهه‌های زمانی مختلف احساس نیاز وجود داشته است.
همگی میدانیم که شرایط کشور ایران - مستقل از حکومتی که در طی سالیان تغییر کرده‌اند- شرایط خاصی است.
این شرایط چه به لحاظ بوم فارسی و خط و زبان و چه از منظرهای ژئوپولیتیکی، خاص کشور ایران هستند و لازم است که همه‌ی این شرایط در ایجاد، توسعه، پشتیبانی و مدیریت موضوع سیستم‌عامل لحاظ شوند.
به نظر من همه‌ی فعالیتهای انجام شده در حوزه‌ی سیستم‌عامل که بسیاری از آنها در قالب شرکتهای خصوصی یا جامعه‌ی کاربری بوده‌اند -مانند: کارآمد،سرآمد، شبدیکس، پارسیکس، آریوس، قاصدک، سمااواس، و ...- یک قطعه از قطعات پرشمار پازل «تجربه‌ی» ایجاد یک سیستم‌عامل در سطح ملی هستند که باید در یک شرکت ملی در ایران جمع شوند تا بتوانیم در این حوزه موفق شویم.
سازمان فناوری اطلاعات ایران یک سازمان توسعه‌ای است، بدین معنی که می‌تواند حسب نیاز یک کسب و کار که عموم سرمایه گذاران از ریسک بالای آن واهمه دارند را در قالب یک شرکت شروع کرده و در طی ۳ الی ۵ سال به بخص خصوصی واگذار نماید.
«شرکت ملی سیستم عامل ایران» را تأسیس کنید و همه‌ی عقلا، علاقمندان و ذینفعان را حول محور آن جمع کنید تا با کمک هم بتوانیم مسأله سیستم‌عامل را حل کنیم.
