دمای زمین در حال بالا رفتن است و اکثر دانشمندان درباره مضر بودن این روند افزایشی دمای زمین در اثر تولید گازهای گل‌خانه‌ای هم‌نظرند که علت اصلی این افزایش دما فعالیت‌های گوناگون ما انسان‌ها برای برطرف کردن نیاز روزافزون جمعیت خارج از کنترل زمین می‌باشد. احتمالا اگر در جریان اخبار و رویدادهای طبیعی بوده باشید متوجه شده‌اید که تعدادی از آتش‌فشان‌ها به طور همزمان شروع به فعالیت کرده‌اند، مانند آتشفشان جزایر قناری که نام این آتشفشان «لاپالما» است. آتش‌فشان‌های دیگری نیز در اروپا شروع به فعالیت کرده‌اند مانند «اتنا» و «استرامبولی» و تعدادی نیز از چند سال پیش فعال شده‌اند و در حال حاضر فاصله‌ی زمانی فوران‌هایشان کوتاه‌تر شده و شدت فوران‌هایشان بیشتر شده است. علت اهمیت شروع فعالیت همزمان این آتش‌فشان‌ها در این است که این نوع خروج گدازه‌ها از بینابین گسل‌های زمین علامتی است بر فشار مضاعفی که در لایه‌های زیرین زمین در اثر افزایش دما و تغییر مغناطیس زمین به وجود آمده و طبیعت طوری تنظیم شده است که این فشار را با تخلیه مواد روان‌تر که گدازه‌ها، گازها و دیگر مایعات را شامل می‌شود، به بیرون کنترل کند. اینکه خروج گدازه‌ها با این شدت و به طور همزمان در چندین نقطه در زمین شروع شده است گویای این حقیقت می‌باشد که افزایش دمای زمین به حدی رسیده که طبیعت طبق قوانینی که بر پایه آن بنا شده، در تلاش است تا این دمای اضافه و فشار ناشی از آن را خنثی و یا کم کند و چه بسا در روند ادامه‌دار فعالیت‌های طبیعت برای کاهش تغییرات زیان‌باری که ما انسان‌ها به طور پیوسته و افزایشی به آن اعمال می‌کنیم، کار به جایی بکشد که با حوادثی مانند فوران آتشفشان «پامپی» و سونامی‌های عظیم غیرقابل کنترل مواجه شویم. «لاپالما» یکی از مهمترین آتش‌فشان‌هایی‌ست که در حال حاضر از لحاظ امکان تولید این نوع بلایای طبیعی مورد توجه قرار گرفته است. طبق گفته‌ی کارشناسان، سقوط قسمتی از کوه این آتشفشان فعال در نواحی ساحلی می‌تواند یک سونامی قدرتمند با قابلیت تخریب بالا ایجاد کند که مناطق وسیعی از سواحل شرقی آمریکا، غرب اروپا، آفریقا و حتی آمریکای جنوبی را تحت تأثیر قرار خواهد داد. گفته می‌شود در صورت وقوع چنین حادثه‌ای، جان میلیون‌ها نفر در معرض خطر قرار می‌گیرد زیرا سقوط قسمتی از کوه به داخل آب اقیانوس چنان نیروی بزرگی ایجاد می‌کند که می‌تواند آب دریا را با سرعتی نزدیک به هزار کیلومتر در ساعت و تا ارتفاع حدود ۲۵۰۰ متر به حرکت در آورد که چنین سرعت و قدرتی می‌تواند آب خروشان را تنها در عرض چند ساعت به مناطق ساحلی آمریکا، اروپا، آفریقا و آمریکای جنوبی برساند و باعث تخریب‌های گسترده در این نواحی نزدیک به سطح دریا شود.
درست است که احتمال وقوع چنین حادثه‌ای بسیار بالا است اما این احتمال هم وجود دارد که تنها قسمت کوچکی از مناطق اطراف این آتشفشان به داخل آب سقوط کند و امواج ضعیفی ایجاد شود که آن‌چنان خطری را متوجه سواحل دور یا نزدیک نخواهد کرد.
نکته‌ی مهمی که از رویدادهای این چنین باید بیاموزیم این است که یاد بگیریم با طبیعت آنگونه رفتار کنیم که کمتر مجبور شویم با چنین وضعیت‌های اضطراری و خارج از کنترل مقابله کنیم، از منابع طبیعی آن‌قدری استفاده کنیم که قابلیت بازآفرینی دارد و کلید حل این مشکلات در ایجاد و اعمال قوانینی منطقی و مطابق با قوانین آفرینش نهفته است که در راستای اجرای این قوانین، در درجه اول جمعیت زمین به اندازه‌ی متعادل برسد و در ادامه صلح و برابری حقوق در سراسر مناطقی که انسان‌ها در آن‌ها زندگی می‌کنند ایجاد شود.
