زامبی درون
در واقع همون عقده فروخفته اییست که برا دیگران احترامی قائل نیست ، خودشو همیشه حق مطلق می دونه و آرزو داره مردم اگه برده ش
نمی شن برن بمیرن و تو سیاره خودش فقط خودش بمونه و هر کار دلش خواست بکنه
ولی نمی تونه
چون اخلاق و قوانین دست و پاشو بستن.
من خیال نمی کنم اگه فرصتش بدیم از وجود مون نپره بیرون و خودشو ارضاء نکنه
چرا که ایمان داره
چرخ دنیا رو کاکلش می چرخه.
این واژه ها در واقع توصیف بی پرده ایست
از دیکتاتور درونی مان
همان همه چیز دان مُتفرعن و اغواگر
و اسم متاخّر مستعاریست برای
ستمگران، فراعین، نمرودها، لنین ها و هیتلرها و هر آنکس که خودشو در این جهان متکثر، آنقدرحقّ مطلق پنداشت که جونش دراومد!
که اون ها هم البته خودشون میراث خوارهای زمونه پیش از خودشون بودن بر سر ارثیه پلیدی که از سایه هایی همچون ابلیس و خدایان اساطیری استعمارگر مجتمع بر فراز کوه المپ
بهشون رسیده بود.
سایه هایی برخاسته از
کینه ی کهنه برادری که اولین گناه
روی سیاره رو انجام داد
و این هزارتوی نامیمونو
روی پیکر پاره پاره ی برادرِ خونیش تاسیس کرد.
(م‌ر.پ)
