●
اگر کاره ایی بودم و مسئولیتی داشتم تماشای مستند جنگ دوم جهانی
( تولید نت فیلکس با تصاویر واقعی )
مخصوصا قسمت آخرش را برای همه مقاطع تحصیلی اجباری می کردم تا انسان ها از کودکی بیاموزند که جنگ ، چیزی جز آلودگی و ننگ
نیست و هیچ نبردی انسان را به رستگاری نخواهد رساند.
چرا باید جنگ و کشتار ، مقدّس بوده باشد؟
می دانم هنوز هستند کسانی که با توجیهات گوناگون و سطحی ، بی ریشه و مُهمل ، می کوشند تا برایش مَحمِل و گریزگاهی بیابند و آنرا شرّی لازم ، یا دفاعی مشروع و ضرورتی انکار ناشدنی جلوه دهند.
اما حقیقت این است که جنگ چیزی جز نکبت و خفّت نیست که همچون بختکی بر روی جان و فکر انسان ها می افتد و درون و بیرونشان را نه در انزوا که در ملاء عام و نه به آهستگی که با شدت و خشونتی بی مثال می خورد و می خراشد و سر آخر از آنها جز مترسکهایی پوسیده و داغان چیزی بجا نمی گذارد.
انسان های روی این سیاره باید بسی زودتر از اینها به این نکته دانسته می شدند که شاید جنگ ، همان درخت ممنوعه ایی بوده که باید از ابتدا به آن اقتدا نمی کردیم که کردیم و باید از آن حذر می کردیم که نکردیم .
تا حالا اینچنین صلیبِ مکافاتِ جنایات ِ خویش بر دوش ، در پی یافتن راهی برای نجاتی جمعی ، آواره این آیین و آن ایدئولوژی ، این مکتب و آن بیرق ، فلان کنیسه و بهمان دیر ، در برهوتِخانه ی ملتهایی که متّحداً غرقه ی استیصال و التماسند نمی شدیم .
راه نجاتی که
به روی انسان معاصرِ جنگ طلب
و مملکت جنگ گستر همیشه مسدود بوده است
و هرگز گشوده نخواهد شد .
۲۵ بهمن ماه ۱۴۰۲
محمدرضاپریشی
●
