اين روزانِ زِشت را
اين شب هاي خِشت را
مزرعه ی ِبی کِشت را
بدخطیِ نِوِشت را
می ذاریم پشت سر
تا فردایِ بهتر
این دندان ها و مُشتْ رو
این خستگیِّ پُشتْ رو
دَستايی که کُشت رو
سالارانِ بي رُشدْ رو
مي ذاريم پشتِ سَر
تا روزان بهتر
این روزای بی نورو
این شب کوری کور رو
این وقت بی وقت رو
این لباس و رخت رو
می ذاریم پشت سر
اي اندوه در به در
لبهای بی لبخند رو
پاهای در بند رو
تاریخ بی پازند رو
می ذاریم پشت سر
اندوه بی پسر
زنجیر و دستبند رو
قبرای آکند رو
هستیِ بی لبخند رو
می ذاریم پشت سر
اندوهِ بی پدر
خورشید یخ زده رو
ماه و عقرب بَدَه رو
مِرّیخ و مارس همه رو
می ذاریم پشت سر
حاصل بي جمع رو هم مقسوم بی غم رو
و هم ضربدر در خمر رو
هم زياد و هم كم رو
هم دو و دو پنج رو
همه سراچه رنج رو
هم این همه جواهر و گنج رو!
هم بُمب
رو
رادیو اکتیو رو
هستیِ ناشَکیبْ رو
شعارها ی غَریوْ رو
می ذاریم پْشْتِ سَر
تا به فردای بهتر
تا به فردای بهتر ...
(محمدرضا پریشی)
در کانال تلگرامم می توانید بگوشید:
https://t.me/mhboobravanvatan
