من مزخرفم؟
من به‌درد نخورم؟
من زشتم؟
من بی‌سوادم؟
من آدم سوشالی نیستم؟
من غیر جذابم؟
من به‌اندازه کافی خوبم؟
لباسم زشته؟
.
.
این‌ها و ده‌ها سوال مشابه که مغزم حتی لحظه‌ای از پرسش‌شون رهام نمی‌کنه! معمولا هم جوابم به این سوالات مغزم اینه «نه، خفه‌شو!» ولی همیشه نمی‌تونم این جواب رو بهش بدم. بعضی وقتا مغلوبش میشم و می‌پذیرم این صفتی که بهم میگه هستم!
درباره با اطرافیانم و آدما خیلی اعتقاد دارم که هیچکس این صفت‌ها رو نداره. و اگر ببینم یکی درباره خودش اینطوری فکر کنه به شدت باهاش مخالفت می‌کنم و برای متقاعد کردنش زمان می‌ذارم که اینطوری که میگی نیست. ولی درباره با مغز خودم نمی‌تونم متقاعدش کنم که چرت میگه و این افکار مزخرف رو دور بریزه! یه جورایی پاسخ به سوال «تو که لالایی بلدی چرا خوابت نمی‌بره؟»طور هست!
همین! صرفا طرح موضوع کردم. نه پیشنهادی براش دارم و نه راه‌حلی
