I'm still unsatisfied

فکر می‌کنم ذات آدما اینجوریه، ولی خوب یه مقداری اذیت‌کننده هست! راضی نبودن از جایگاهی که هست رو میگم.

پارسال این موقع آرزوی شرایطی که الان دارم رو داشتم. دوست داشتم پایان نامم رو دفاع کنم، دوره Inverse Schoolم رو تموم کنم و از طریق پروژه UI UX گرفتن درامد داشته باشم. الان هم پروژه میگیرم هم دفاع کردم هم از لحاظ روانی خیلی جایگاه بهتری نسبت به اون موقع دارم. خداروشکر واقعا.

الان ولی بازم می‌خوام، اصلا راضی نیستم. کلا تا جایی که یادمه بلندپرواز بودم، با اینکه موقعیت اجتماعیم بد نبوده، چیزای بیشتری می‌خواستم همیشه. یه تفاوتی که کردم اینه که الان سعی می‌کنم از شرایط فعلیم لذت ببرم و درکنار اون راضی نباشم بهش. قبلا فقط ناراضی بودم! :)

• دوست دارم تو شرکتی که تیم پروداکت داره کار کنم، دوست دارم کار تیمی تو دیزاین رو تجربه کنم. توی تیم تاثیرگذار باشم. شرکت ایده‌آلم اینطوریه که محیط و جو آدماش خوبه، ماکزیمم روزانه 10 ساعت بیرونم، توش جای رشد دارم، تو محیط شرکت با همکارا، با کارم خوشحالم.
• دوست دارم پروژه از خارج از ایران بگیرم.
• دوست دارم یه مدت تجربه کار تو شرکتای خارج از ایران رو هم داشته باشم.
• از یه جایی به بعد دوست دارم منتور هم بشم. کمک کنم به آدمایی که دوست دارن تو این مسیر باشن.
• دوست دارم از لحاظ فنی و مهارت های تیمی اینقد قوی شم که تیم لید بشم، توی بیزینسی که هستم تاثیر بذارم

یه مساله‌ای که جدیدا ذهنم رو مشغول کرده و هنوز براش راه‌حل پیدا نکردم "پرسنال برندینگ" هست، اینکه دوست دارم به چه چیزی شناخته بشم. و اینم دوست دارم که از الان بدونم در درازمدت کجا وایسادم. این‌ها سوالایی هست که براشون دنبال جوابم. حسم اینه اینقد نگاهم کوچیکه نمیتونم براشون تصمیم بگیرم.