نوشته خانم #نرجس_شکوریان_فرد
خانم نرجس شکوریان فرد با مقر کتاب فوق العاده شون در قم نیاز به معرفی من ندارند که از زمان نوجوانی من محل جمع شدن نوجوونهای کتابخون و کتاب نخون بود تا الان که کارشون رونق بیشتری گرفته و برای دخترهای نوجوان دوره های مختلفی میگذارند. واقعا خدا قوت به خانم شکوریان بابت جهاد فرهنگی خوبشون.
و اما کتاب !
اینجا دیگه تعارفو بذاریم کنار و کتاب رو به عنوان یک اثر هنری نقد کنیم، مخصوصا اینکه عنوان رمان رو هم داره.
کتاب از کدام سو، جلد اول یک سه گانه است، درباره پسری به اسم جواد که با چالشهای فکری و روانی زیادی مواجه هست و یک آقای معلمی داره که صبورانه و پدرانه کنار شاگرداش می ایسته.
کتاب در خلال دیالوگهای شاگرد معلمی به سوالهای مخاطب درباره انتخاب مسیر، بندگی، خداشناسی، مرگ جوابهای خوب و قانع کننده ای میده. جوابها به نسبت کوتاه هستند و خوندن اونها ملال آور و خسته کننده نیست. حتی مستقیم گویی کتاب اذیت نمیکنه چون به عنوان دغدغه شخصیت اصلی جا افتاده.
اما چرخش زاویه دید داستان بین اول شخص جواد، اول شخص معلم و دانای کل اذیت میکرد و حتی لازم هم نبود. داستان اگه با اول شخص جواد پیش میرفت هم خوب و منسجم بود. زندگی شخصی آقای معلم چیزی برای اضافه کردن به داستان نداشت و اگه کامل حذف میشد بهتر بود. حتی اگه نویسنده سعی کرده با ذکر جزئیات زندگی معلم از ایشون تیپ شخصیتی نسازه باز هم نتونسته موفق بشه.
مسئله دوم نبود و کمبود ماجرا تو داستان هست. مهمترین مسئله ای که وسط کتاب پیش میاد و زندگی جواد باهاش رو به رو میشه رو نویسنده شیفت دوربین کرده و از زندگی معلم صحبت کرده، در حالیکه اتفاق اصلی تو زندگی جواد در حال روی دادن هست.
حتی نویسنده به خودش زحمت نداد که اون ماجرا رو به اوج ببره و جلوی چشم جواد، یا حتی روی دستای جواد اون اتفاق رو رقم بزنه. اینطوری به هم ریختگی جواد نسبت به بقیه بیشتر قابل توجیه بود.
یه جاهایی مثل اینکه چرا جواد با مصطفی همراه شد در حالیکه اولش مقاومت شدید داشت رو هم خیلی راحت با گفتن اینکه «نمیدونم چیشد ولی به حرف مصطفی گوش کردم» جمع کرده، درحالیکه نویسنده سعی داره شخصیت اصلی رو روانکاوی بکنه و جزئیات تغییرات شخصیت و تفکراتش رو بررسی بکنه. اگه یک رمانی بود که دلیل تغییر شخصیتها رو هیچی و تصادفی میدونست شاید این ایراد وارد نبود اما اینکار با چارچوبهای خود رمان همیخوانی نداره.
بقیه موارد جزئی مثل توصیف کم و ... قابل چشم پوشی هستند. در کل از خوندن این کتاب که یک نوجوان بهم معرفی کرده بود راضی هستم و برای نویسنده دعای توفیقات بیشتر دارم.
هر چند کساییکه به مباحث فرمی و تکنیکی داستان نویسی اهمیت بیشری میدهند ممکنه خوندن کتاب براشون آسون نباشه اما به عموم نوجوونهای مذهبی و دغدغه مند توصیه میکنم بخونند و لذت ببرند. برای قشر خاکستری لحن و نوع نوشتن کتاب احتمال جذاب باشه. کساییکه چالش جدی تری با مباحث دینی دارند ممکنه این کتاب رو شعارزده و کلیشه ای ارزیابی بکنند.
