واقعیت مجازی چیست؟

طبیعتاً تعریف واقعیت مجازی از تعاریف «مجازیVirtual-» و «واقعیتReality-» نشات گرفته است. "Virtual" یعنی مجازی و Reality چیزی است که ما به عنوان یک انسان تجربه می کنیم. بنابراین اصطلاح "واقعیت مجازی" در اصل به معنای "نزدیک به واقعیت" است.

ما دنیا را از طریق حواس پنج گانه و سیستم‌های ادراکی خود می شناسیم. باید پذیرفت که حواس انسان محدود به این حواس پنج گانه نمی شود؛ به عنوان مثال احساس تعادل نوع دیگری از روش های تعاملی انسان با محیط اطراف است ام جزئی از حواس پنج گانه ی ما نیست.

هر آن چه که ما از واقعیت پیرامون خود می دانیم، از طریق حواسمان حاصل شده است. به عبارت دیگر کل تجربه ی ما از واقعیت، ترکیبی از اطلاعات حسی و سازوکارهای حس ساز مغز ماست.
چیزی که ما از آن به عنوان واقعیت مجازی یاد می کنیم، نسخه ای از واقعیت است که در واقع حقیقی نیست، اما از دیدگاه ما واقعی تلقی می شود.

واقعیت مجازی از نظر فنی

واقعیت مجازی مستلزم ایجاد حواس در یک فرد از طریق یک محیط مجازی رایانه ای است. پاسخ دادن به این که واقعیت مجازی از نظر فنی چیست بسیار ساده است. واقعیت مجازی اصطلاحی است که برای توصیف یک محیط سه بعدی و رایانه ای به کار می رود که توسط شخص استفاده کننده قابل کاوش و تعامل است. در این فضا، شخص بخشی از این دنیای مجازی شده یا در این محیط غوطه ور می شود و در آن جا قادر خواهد بود که اشیا را تغییر دهد یا سایر تغییرات را در محیط لحاظ کند.

واقعیت مجازی چگونه به دست می‌آید؟

امروزه واقعیت مجازی معمولاً با استفاده از فناوری های رایانه پیاده سازی می شود. به این منظور طیف وسیعی از تجهیزات و سیستم ها از قبیل هدست، تردمیل های همه جهته و دستکش های ویژه ای برای تحریک حواس ما استفاده می شوند.

البته به این راحتی ها هم نیست؛ زیرا حواس و مغز ما تکامل یافته تر از این حرف هاست و همواره در تلاش است که تجربه ای کاملاً هماهنگ برای ما فراهم کند؛ این یعنی کوچک ترین فاصله ها را نیز می توانیم به راحتی تشخیص دهیم. اینجا جایی است که اصطلاحاتی مانند باورپذیری (immersiveness) و واقع گرایی (realism) معنا پیدا خواهند کرد.

در فناوری واقعیت مجازی باید فیزیولوژی انسان در نظر گرفته شود. به عنوان مثال، دید انسان با قاب ویدیویی یکسان نیست و لازم است که به تفاوت های آن توجه شود. ما (کم و بیش) 180 درجه بینایی داریم و اگرچه شما همیشه آگاهانه از دید محیطی خود مطلع نیستیم، اما اگر این نقطه ی دیدمان از بین برود و یا پوشیده شود، متوجه آن خواهیم شد. همچنین وقتی آن چه که چشم و سیستم دهلیزی گوش ما متوجه می شود، با هم در تضاد باشند بیماری و مشکلات حرکتی ایجاد می شود. دقیقا مانند اتفاقی که برای برخی از افراد در قایق یا هنگام خواندن کتاب در اتومبیل می افتد.

اگر طراحی و اجرای واقعیت مجازی، ترکیبی از سخت افزار، نرم افزار و همزمان سازی حسی به طور درستی پیاده شود، به اصطلاحی می رسد که به آن حس حضور (Sence of Presence) گفته می شود و سوژه واقعاً احساس می کند که در آن محیط حضور دارد.

چرا واقعیت مجازی؟

واقعیت مجازی ممکن است کار پر زحمت و سختی به نظر برسد که همین طور هم هست! اما چه عواملی واقعیت مجازی را ارزشمند می کنند؟

فیلم های باورپذیر و بازی های ویدیویی مثال های خوبی برای اثبات اهمیت این تکنولوژی هستند. البته برای واقعیت مجازی کاربردهای صنعتی و جدی تر بسیاری نیز وجود دارد.

واقعیت مجازی در زمینه های مختلف، کاربردهای مختفی دارد. از جمله ی این موارد شامل موضوعات زیر است:

· معماری

· ورزشی

· پزشکی

· هنری

· بازی و سرگرمی

در این حوزه ها واقعیت مجازی می تواند به کشف های جدید و مهیجی منجر شود که زندگی روزمره ی ما را تحت تأثیر قرار می دهد. در واقع هرجا که انجام کاری خطرناک، گران و غیر قابل انجام باشد، راه حل انجام آن واقعیت مجازی خواهد بود.

واقعیت مجازی برای کسب تجربه در دنیای واقعی، خطرات را برای ما محدود می کند مثلا کارآموزان خلبانی بدون پذیرفتن ریسک، می توانند آن را تجربه کنند. واقعیت مجازی و واقعیت افزوده می توانند نحوه ی ارتباط ما با فناوری های دیجیتال را به طور اساسی تغییر دهند.

خصوصیات و ویژگی های سیستم های واقعیت مجازی

انواع مختلفی از سیستم های واقعیت مجازی وجود دارد اما همه ی آن ها از ویژگی های یکسانی برخوردار هستند مثلا برخی به شخص اجازه می دهند که تصاویر سه بعدی مشاهده کند یا در حین حرکت فرد، محیط به گونه ای تغییر کند که با تغییر دید وی مطابقت داشته باشد. هدف این است که بین حرکات چشم و سر هماهنگی مناسبی برقرار شود. این امر تضمین می کند که محیط مجازی ساخته شده هم جذاب است و هم واقعی به نظر می رسد.

هنگامی که فرد در محیط اطراف خود حرکت می کند، محیط مجازی باید در زمان واقعی واکنش های مناسب را نشان دهد. اگر بین اقداماتی که شخص در محیط مجازی انجام می دهد و پاسخدهی سیستم تأخیر ایجاد شود، تجربه ی کاربری وی مختل می گردد. از آنجایی که مغز انسان این اختلال را تشخیص می‌دهد، فرد متوجه مصنوعی بودن محیط می شود و در نتیجه رفتار و تعاملش با سیستم به شکل مکانیکی متزلزل می شود.

در حقیقت، هدف ایجاد یک نوع تعامل طبیعی با جریانی آزاد است که منجر به یک تجربه به یاد ماندنی شود و این نقطه ی مشترک تمام سیستم های واقعیت مجازی است.

در انتها، اگر به واقعیت مجازی و واقعیت افزوده علاقه دارین حتما به شرکت ما یک سری بزنین:

www.smartdimension.ir

#virtualreality