غیرت

سرکش مشو که چون شمع از غیرتت بسوزد

دلبر که در کف او مومست سنگ خارا

عقل می خواست کزین شعله چراغ افروزد

برق غیرت بدرخشیدو جهان برهم زد

غیرت عشق زبان همه خاصان ببرید

که چرا سنگ غمش در دهن عام افتاد

برق غیرت چو چنین می جهد از مکمن غیب

تو بفرما که من سوخته خرمن چکنم

چو سرو اگر بخرامی دمی به گلزاری

خورد زغیرت روی تو هر گلی خاری

جلوه ای کرد رخت عشق نداشت

عین آتش شد از این غیرت و در آدم زد

حافظ