پیامی به معلمای هنر عزیزم، چه اون عده ای که سر کلاس ساکت بودند و توقع داشتن مهارت خوب طراحی کردن و تصویر کردن به ما وحی بشه، و چه اونایی که انقد مارو تحت فشار میزاشتن تا تمام شجاعتمون برای کشیدن چیزایی که می خوایم رو از دست بدیم.
و هنر رو برامون به دو دسته بازاری و غیر بازاری تقسم کردند. می خوام به همه این ادمها بگم،
دست به قلم شدن حتی برای کشیدن یک جفت پرنده هنر، شجاعت ، استعداد و تلاش می خواد.
اصن خودمونیم، چقدر تونستیم تو کلاس های درس و دانشگاه اونی بشیم که می خوایم؟
چقدر چیز یاد گرفتیم، که اگه همون وقت و هزینه رو جای دیگه صرف می کردیم نتیجه بهتری می گرفتیم.
من درک میکنم اوضاع اقتصادی انقد بحرانی شده و نفس و تنگ می کنه که خیلی ها از هر ذره کاری که بلدن شروع میکنن به کلاس گذاشتن و یاد دادن مهارتی که دارن.
هر اندازه دانش در مورد یک موضوع دلیل بر معلم بودن ما نمیشه، دلیل بر دادن این حق به خودمون نمیشه که عده ای رو دور خودمون جمع کنیم کلاس انلاین و حضوری برگزار کنیم و پول و انرژی یک عده رو به فنا بدیم.
کاش کنار این همه کلاس های چطور فلان هنر ، فلان مهارت و یاد بگیرید. کلاس هایی هم بود که یاد می داد چطور از هنر یا مهارت و دانشی که دارین استفاده کنین.
البته از این کلاس های موفقیت در چند روز زیاد هست. ولی اونم یجور تبلیغات دیگه اس، بی فایده و غیر قابل کاربرد.
شما ام اگه تجربه ای داین بنویسین یکم باهم همدردی کنیم.
