می توان RAID 0 را به عنوان یک اتصال دهنده میان دو (یا چندین) دیسک فیزیکی توصیف نمود که سبب می شود کل دیسک ها به صورت یک درایو منطقی (Logical Drive) به نظر بیایند. در این صورت، ظرفیت کل برابر است با ضرب تعداد دیسک ها در ظرفیت "کوچکترین" دیسک موجود در Array! به عنوان مثال، اگر دو هارد دیسک به حجم 250 گیگابایت و 500 گیگابایت داشته باشیم؛ آنگاه سایز Array برابر با 250 گیگابایت خواهد بود.
به RAID 0 معمولاً "Stripe Set" و یا "Stripped Volume" نیز گفته می شود، زیرا داده ها بین دیسک ها و بدون وجود parity نوشته می شوند. به عبارت دیگر،RAID 0 ویژگی افزونگی داده (Data Redundancy) را پشتیبانی نمی کند. قرار دادن داده ها بین دیسک ها در یک سطح (با توجه به بهره گیری از پردازش موازی در یک Array از دیسک ها) سبب ایجاد شتاب قابل توجهی از عملیات خواندن و نوشتن می گردد.
مزایا و معایب
با استفاده از RAID 0 می توان سرعت خواندن و نوشتن Array را در مقایسه با یک دیسک تکی افزایش داد. هنگامی که در مورد RAID 0 صحبت می شود لازم است که به اشکالاتی که به آن نیز وارد هست، اشاره کنیم. اولین مسئله، راجع به ایمنی داده ها (Data Safety) می باشد. این Raid هیچگاه به عنوان روشی برای پیشگیری از تلفات داده طراحی نشده است و بدان معناست که از دست دادن یک دیسک برابر با از دست دادن تمام اطلاعات موجود در Array می باشد. علاوه بر این، بازیابی اطلاعات در این Raid به دلیل توزیع داده ها میان تمام دیسک ها بسیار مشکل می باشد. همچنین بازیابی داده های "Striped" در این Raid غیر ممکن می باشد. حتی در مواردی که برای بازیابی داده ها از ابزار مخصوص (و پر هزینه) نیز بهره می بریم، ولی داده بازیابی شده ممکن است ناقص و یا خراب باشد.
دومین مسئله راجع به ظرفیت می باشد. اگر در این Raid از دو دیسک با ظرفیت های 100GB و 1TB استفاده کنیم، آنگاه ظرفیت کل Array برابر با 200 GB خواهد شد. بنابراین استفاده از دیسک هایی با ظرفیت های مختلف در این Raid غیر اقتصادی می باشد زیرا امکان بهره گیری از کل پتانسیل ذخیره سازی تمامی دیسک ها وجود ندارد.
موارد کاربرد RAID 0
با توجه به اینکه تنها فایده RAID 0 در بالا بردن سرعت خواندن و نوشتن می باشد، لذا تنها مورد استفاده آن در ساخت Arrayهای ارزان و کارآمد می باشد. البته از این Raid در موارد ترکیبی همچون RAID 1+0 و RAID 0+1 نیز استفاده می شود.
