کارای خیلی مهمتری داشتم، ولی بعضی وقتا بعضی چیزا طوری آدمو میکشن سمت خودشون که... همین کشش باعث شد اینو بنویسم.
مستقیم میرم سر اصل مطلب، شما وقتی کسی رو دوست دارید و واستون مهمه مسلما بهش بیشتر توجه میکنین!
افراد در مقابل کسایی که واسشون مهم ان احساس راحتی بیشتری میکنن و همین باعث میشه کمتر حرفایی که میزنن رو تجزیه تحلیل کنن.
هر فرد روزانه ممکنه با افراد زیادی هم صحبت بشه، از روابط کاری گرفته تا سوپر مارکت و غیره...
هر جمله ای که از دهن شما در میاد بسته به ساختار و اطلاعات درون مغز شما پردازش های سنگینی تو نقاط مختلف مغزتون روش انجام میشه تا نهایتا به تار های حنجرتون برسه و مولکولا هوارو بلرزونه.
شما با مدیر شرکتی که توش کار میکنین طوری حرف میزنین که باهوش تر و قابل اعتماد تر جلوه کنین و ترس از تپق زدن باعث میشه خیلی کلمات رو استفاده نکنین (یه جورایی مغزتون تو حالت آماده باش قرار داره) یا خیلی کلمات قشنگو فلبداهه استفاده میکنین.
برعکس شما وقتی کسی رو دوست دارین، فشار کمتری به خودتون میارین درست حرفاتونو جمله بندی کنین و خیلی حرفارو که در مقابل رییستون ترس از زدنش دارین میزنین (به عبارتی بخش هایی از مغزتون رو از کار میندازین، چون احساس راحتی میکنین، حال ندارین، از اونهمه فشاری که روزانه به مغزتون میارین خسته این)
مثلا:
رویا هاتون (که در حالت عادی به کسی حرف از ریاهاتون بزنین فکر میکنه خلین)
غر زدن (مثلا بگین از فلانی متنفرم، میخوام بکشمش، دوست دارم بمیرم راحت شم و ازین حرفا که تو حالت عادی به کسی نمیزنین)
حرف زدن از مشکلاتی که درگیرشین (مالی، خانوادگی، مریزی و ...) که بازم تو حالت عادی به کسی نیمیگین و باعث میشه دید طرف در موردتون تغییر کنه.
تعریف کردن زیادی از کسی ممکنه باعث بشه فکر کنه چاپلوسین، بهش حسودی میکنین یا خودتون هیچی نیستین.
طرف ممکنه فکر کنه توجهی که بهش میکنین واسه اینه ازش سوء استفاده کنین، که میتونه پول گرفتن، دور دور رفتن با طرف، فضولی تو زندگیش، تخلیه ی اطلاعاتی تخصصی، تامین نیاز های معنوی یا جنسی، دوستی واسه درخواست های بعدی مثه دعوتنامه و... باشه.
ازین چرندی که نوشتم کلی میشه برداشت کرد، ننوشتم چون درسته، نوشتم شاید مفید واقع شه (نوشتم چرند چون اینو واسه اونایی نوشتم که باهاشون راحتم، نگران نباشین با این چیزا ارزش آدم پایین نمیاد)
اگه فکر میکنین تنها شما هستین که به (فامیل، دوست) زیاد توجه کردین و باعث شد فکر کنه خنگ یا سوء استفاده گر یا بی دست و پا هستین، نگران نباشین چون افراد در مقابل کسایی که دوستشون دارن خنگ تر جلوه میکنن.
اینم بگم سعی کنین زیاد غر نزنین، ناله نکنین و فاز منفی به دیگران ندین، که اگه اینا باعث بشه کسی ازتون دوری کنه حق با اونه (منم زمانی این اشتباهو کردم)
این متن در مواردی صدق میکنه که مشکل از تو نیست و طرف به اشتباه فکر میکنه میخوای سوء استفاده کنی یا احمقی (که اینم به کرات تجربه کردم که باعث شد فکر کنم ببینم کجای کارم میلنگه و اینو نوشتم) و در صورتی که شما نسبت به طرف خنگ تر، سوء استفاده گر یا نامرد هستی این متن در مورد شما صدق نمیکنه، شاید منم در مقابل شما خنگ باشم، کی چه میدونه)
در پایان بگم اگه کسی تصمیم گرفت دوستیشو با شما ادامه نده دلیل بر هیچ چیز نیست فقط در دو مسیر جدا حرکت میکنین (پس نه ناراحت شید؛ نه به خودتون، نه به اون شک نکنید) مشکل از کسی نیست، فقط رو چیزایی که گفتم فکر کن و اگه دوست داشتی چیزایی که میدونیو بهم بگو!
