یک نمایشگاه از پوسترهای قدیمی خارجی سینمایی که واقعاً جالب بود. انگار همیشه چیزهای قدیمیتر مخصوصاً برای زمانی که هنوز رایانه نبود خیلی جالبتر هم بودند. استفاده از رنگ و طراحی و اندازه و قاببندیهایی که دیگر تکرار نمیشوند. پوسترهایی که در عین اینکه شبیه هم بودند یا حتی فقط یک عکس شاید بودند اما یک ابهتی داشتند. ابهتی از اینکه میفهمیدی با چی طرف هستی یا وقتی اسم فیلم را میدیدی انگار خودش گویای یک سری چیزها بود. دقیقتر بگویم واقعاً نقش اعلان را داشتند اما حالا نه جنبۀ هنری دارند و نه اطلاعرسانی بلکه انگار بر حسب عادت پوسترسازی میکنیم مخصوصاً که سینماهای ما دیگر انگار جای پوستری هم ندارند هر جایی روی دیوار آویزان میشوند.
پوسترهای این گالری خیلی مشهور نبودند و خب، طبیعی است چون پیدا کردن آن پوسترها خیلی سختتر است اما واقعاً نمونههای ارزشمندی در نمایشگاه وجود داشت و از نظر طراحی هم خیلی متنوع بودند. دو پوستر خیلی بزرگ هم در نمایشگاه وجود داشت که تماشایشان از نزدیک خیلی کیف داد. برای هر پوستر یک کیوآر طراحی شده بود که بخشی از فیلم را نشان میداد فکر کنم چون من دقیق همهشان را ندیدم. زیر هر پوستر هم توضیحاتی از آن فیلم بود که ظاهراً با هوش مصنوعی نوشته بودند چون یکیاش که غلط بود و بقیهشان عیناً شبیه هم بودند و بعید میدانم آدمیزاد این قدر شبیه هم بنویسد. در کل خوش گذشت که توانستم چنین نمایشگاهی را ببینم. اما یک نکته دربارۀ پوستر نمایشگاه. پوستر نمایشگاه دروغین بود یعنی استفاده از شخصیت فیلمهایی که پوسترشان در نمایشگاه نبود و حس کردم سرم را کلاه گذاشتند.
