گالری یگانه یکی از گالری‌هایی است که هیچی ازش نمی‌فهمم. حتی اینستاگرامش هم یک شکلی است که تا حالا نتوانستم یک چیزی مثل ساعت کاری را به راحتی پیدا کنم. انگار یک گوشه برای خودشان دارند کار می‌کنند. این نمایشگاه تماماً به گل‌ها اختصاص داشت. آثار اکسپرسیوی که شلختگی در آن‌ها بیشتر از جذابیت بود. بله، درهم‌آمیختگی رنگ‌ها و حسی از هیجان و حرکت برای کشیدن گل جالب است اما نتیجه بیشتر شبیه آثار خام‌دستانه‌ای بود که دانش‌جویان در اولین سال‌های نقاشی می‌کشند و خودشان را به شکل دیگری ابراز می‌کنند. انگار نمونۀ این آثار را می‌شد در ایسنتاگرام بیشتر دید. شاید کمی قبل‌تر جالب به نظر می‌رسیدند اما حالا شبیه نسخه‌ای هزاران بار تکرار شده از یک سوژه بودند. تنها ویژگی خوب نمایشگاه آثاری بودند که پیش‌زمینۀ سفید داشتند و روی کاغذ کشیده شده بودند. فکر کنم شانزده اثر که کنار هم قرار گرفته بودند و هم‌نشینی زیبایی داشتند. اینجا شلوغ‌بازی کمتر بود و بازیگوشی جالبی داشت چون همگی شبیه هم نبودند. برخی فقط شبیه پاشیدن رنگ روی بوم بودند و برخی خیلی بیشتر شبیه گل بودند. اینجا به دلیل خلوتی و سفید بودن پس‌زمینه، و البته رنگ نکردن خود بوم خلوت‌تر بود و اجازه می‌داد یک نفسی تازه کنیم و حس خوش‌تری بگیریم.
