این نمایشگاه را خیلی اتفاقی دیدم و به خاطر دیدن یکی از پرترههای راضیه بابایی در صفحۀ «حرفه، هنرمند» بود. این نمایشگاه برای سه نفر بود که من دربارۀ پرترهها فقط مینویسم.
ورودی نمایشگاه دو نقاشی طبیعت بیجان بود که سبک نسیم مومن را مشخص کرد. ساده و بدون رنگهای گرم و تنها رنگهای خنثی و چند رد قلم که طرح کلی را معلوم کند. در پرترهها هم همین ویژگی بود باعث میشد که حس راحتی داشته باشد. بدون پیچیدگی خاصی تنها به کشیدن خودش اکتفا کرده که اتفاقاً بسیار موفق است و آدم حس راحتی با نقاشیها دارد. اینکه با چند رنگ و چند رد قلم بتوانی خودت را بدون روتوش بکشی کار سادهای نیست. نقاشیهایی که مستقیماً به ما نگاه میکنند و چهرۀ یک زن هستند اما انگار مثل هر زن دیگری یادمان میآورد که همین تماشای زن چیزی عادی نیست و البته این ربطی نمایشگاه و آثار ندارد و به شرایط زیست ما برمیگردد.
سادگی آثار و طراحی ساده باعث میشود که اتفاقاً خود نگذری و تلاش کنی که بیشتر کنار اثر بایستی و نگاه کنی. چیزی که کمتر رخ میدهد چون عادت کردیم که حتماً در نقاشی یک کار عجیبوغریب کنیم و خود اثر اثر هم از دست میرود. نقاشی که در لباس سادۀ سیاه و خیره به ما هست را بسیار دوست داشتم. انگار شبیه کسی آشنا بود که نگاهش میکنم. یادم افتاد که کِی زنی را در نقاشی این چند وقت برهنه سر و با لباسی دیدم که شانههایش معلوم باشد؟
راضیه بابایی از طرف دیگر طراحیهای شلوغتری داشت وشاید تلاشی کرده بود برای اینکه بخشی از درون خودش را روی کاغذ بیاورد. این مجموعهها که خودنگاره هستند و در عین وحدت تفاوتهایی با هم دارند همیشه برایم جذاب هستند مخصوصاً اگر مثل این آثار هنرمند طراحی هم بلد باشد و چیز نامغشوشی را به اسم هنر مدرن در حلقم نکرده باشد. راضیه بابایی چه در طراحی و چه در رنگهایی که انتخاب کرده بود خیلی خوب عمل کرده بود و چه در رنگ روغن و چه در مداد رنگیها (اگر هر دو را درست فهمیده باشم) همنشینی درستی را نشان داده بود که از تماشایشان کیف میکردی. سادگی چهرۀ زن و لباسها در کنار خانه، و انگار تنهایی و در عین حال خلوتی که برای نقاشی خودش انتخاب کرده را دوست داشتم. اما باز هم باید بگویم که طراحی او است که کمک میکند این حس منتقل شود.
متاسفانه مثل همیشه نه آثار اسم داشتند و نه کاتالوگ دیجیتالی از آثار بود و حالا که نمایشگاه خوبی برگزار شده بود جای خالیاش بیشتر حس میشد.
پ.ن: آثار از سایت درز برداشته شده است.
