آنسو فاتی یک سفر طولانی و پرپیچ و خم را تجربه کرده است. از مزارع گینه‌ی بیسائو، کشوری که در روزهای کودکیش مثل تمام بچه‌های دیگر در کوچه و خیابان‌هایش فوتبال بازی می‌کرد، تا نیوکمپ بارسلونا، جایی که حالا باید دوش به دوش ستارگان فوتبال جهان بجنگد و افتخار کسب کند.
فاتی در لالیگا شروعی خیره کننده داشت. در مقابل چشمان متحیر هشتاد هزار تماشاگر، در غیاب بزرگانی مثل مسی، سوارز و دمبله و در اواخر بازی با رئال بتیس به میدان آمد. بعد از بازی در مورد احساساتش گفت: واقعیت این است که خیلی عصبی بودم. فقط می‌خواهم از همه تشکر کنم. باشگاه، مربی و هواداران که همه از من به خوبی استقبال کردند. به پدر و مادرم نگاه کردم که به من در راه رسیدن به این نقطه کمک کردند. پس از بازی مدتی در زمین ماندم زیرا نمی‌توانستم این اتفاق را باور کنم و حالا فرصت دارم تا از لحظه لذت ببرم.
وقتی برای اولین بار به اسپانیا رفت تا در برنامه‌ی استعدادیابی آکادمی جوانان بارسلونا، لامسیا، شرکت کند فقط هفت سال داشت. استعداد شگفت‌انگیزش باعث شد که مربیان لامسیا از او دعوت کنند که در ده سالگی به آکادمی بپیوندد. این پیروزی بزرگی بود برای مسافری کوچک از کشوری فقیر در آفریقای غربی، جایی که اسمش نه برای فوتبال و نه در هیچ زمینه‌ی دیگری در رسانه‌ها به گوش نمی‌رسید. سالها بعد از این ماجرا بود که بالاخره در رسانه‌های جهان نام آفریقای غربی تکرار شد و با ویروس ابولا و موج ویران‌کننده‌ی قحطی گره خورد.
مالام رومیسو مربی آنسو فاتی در گینه‌ی بیسائو به خبرنگاران AFP گفته است که فاتی در آن سالها گاهی با جوراب و گاهی با دمپایی پلاستیکی سر تمرین می‌آمد و با همان وضعیت هم همیشه این او بود که توپ را از بازیکنان قوی‌تر و بزرگتر از خودش می‌ربود. وقتی که در ماه آگوست اولین بازیش را برای بارسلونا انجام داد تصمیم گرفتم دیگر طرفداری از رئال مادرید را کنار بگذارم و حالا من هم یکی از هواداران بارسا هستم. آنسو فاتی برای کشور فقیر و پر از بحران ما مثل یک منبع لایزال از غرور ملی است.
آنسو فاتی در 31 اکتبر سال 2002 در بیسائو به دنیا آمد. شهری که تا شش سالگی‌اش در آنجا زندگی می‌کرد. با جمعیتی کمتر از چهارصد هزار نفر و یکی از کم‌توریست شهرهای جهان. عمویش جیبی فاتی به یاد می‌آورد که عکس‌های فوتبالیست‌های مشهور را در کودکی به آنسو نشان می‌داده و همیشه به خاطر اشتیاق عجیبش به خوردن «نان و کره» پس از هر تمرین فوتبال دستش می‌انداخته است: «هر بار که از فوتبال برمی‌گشت فقط همینو می‌خواست، فقط نون و کره.»
آنسو خیلی کوچک بود که پدرش، بوری فاتی، برای پیدا کردن کار و درآمد بهتر خانواده‌اش را در بیسائو ترک کرد و به پرتغال رفت. آنجا در سویل، جایی در جنوب‌غربی کشور مستقر شد و دست به کارهای مختلفی زد. از چیدن زیتون در مزارع گرفته، تا جمع کردن لیوان‌ها در باشگاه‌های شبانه و مدتی هم به عنوان کارگر در طرح ساخت یک خط آهن پر سرعت تا اینکه در سال 2009 بخت به او رو کرد و شهردار تازه انتخاب شده‌ی ماریِنالِدا به عنوان راننده‌ی شخصی استخدامش کرد و از او پشتیبانی مالی کرد تا بتواند خانواده‌اش را به پرتغال بیاورد. این آغازی بود برای پیشرفت‌های بعدی فاتی. پدرش او را به مدرسه‌ی رایگان فوتبال پِلوتِروس فرستاد.
خوزه لوییس پرز منا که اولین مربی آنسو فاتی در مدرسه‌ی پلوتروس بود در مورد او می‌گوید: خیلی با انگیزه بود، پر انرژی و برونگرا اما در عین حال بی حاشیه و بی سروصدا فقط با فوتبال سرگرم بود.
جودی فیگارو مورنو اولین مربی اسپانیایی فاتی در لاماسیا می‌گوید: به محض ورودش به زمین باعث شد از دیدن این همه استعداد و توانایی بهت‌زده شویم. انگار یک موهبت الهی را با خودش حمل می‌کند. مهم‌ترین فرقش با هم سن و سال‌هایش این است که تکنیک و تاکتیک را همزمان با هم دارد. در آن سن خیلی کم پیش می‌آید که بتوان یک بازیکن را پیدا کرد که در خدمت تیم باشد اما فاتی همه چیز تمام است.
مارک سرا یکی دیگر از مربیان فاتی به خبرنگاران گفته او یکی از جوانترین بازیکن‌هایی است که وارد لاماسیا شده، از روز اول هم که وارد زمین ما شد با همه متفاوت بود انگار داشت فوتبال را از اول اختراع می‌کرد.
در ماه آگوست امسال این جوانترین (شاید هم نوجوان‌ترین) بازیکن بارسلونا توانست برای تیمش در لالیگا گلزنی کند و همزمان جوانترین بازیکن تیمش در لیگ قهرمانان لقب بگیرد. موفقیت‌هایش تا جایی او را پیش بردند که حدود یک ماه بعد از نخستین بازی رسمیش برای بارسلونا، در بیستم سپتامبر 2019، به فاتی تابعیت اسپانیا داده شد.
رابرت مورنو سرمربی تیم ملی اسپانیا در مورد فاتی می‌گوید: او صاحب یک ذهن خلاق و آگاه است و والورده مربی بارسلونا او را پسری که از هر لحاظ به تعادل رسیده توصیف می‌کند و ادامه می‌دهد: این پسر تکلیفش با خودش روشن است، با خودش راحت است و ما فقط از او می‌خواهیم بیشتر خودش را بشناسد. این کار به او کمک می‌کند تا بفهمد برای رسیدن به موفقیت چقدر کار و تلاش لازم است.
پدرش، بوری فاتی، چند روز پیش با رادیوی اونادا سرو در اسپانیا مصاحبه کرد و گفت به فاتی یاد داده تا به همه احترام بگذارد و همه‌ی مردم را دوست داشته باشد و می‌گوید: هر روز به او می‌گویم تنها کار تو این است: وقتی توپ زیر پایت می‌رود فقط به سمت هدف حرکت کن، به هیچ جای دیگری توجه نکن، فقط شوت بزن.
------------------------
لازمه که در انتهای مطلب یه توضیحی بدم:
من این مطلب رو برای وب‌سایت خبری فراتاب نوشتم. لینکش رو اینجا هم می‌ذارم. خوشحال می‌شم اگه روش کلیک کنید:
