در 24 ساعت زندگی امان بدون استثناه نفس میکشیم.نفس کشیدن هیچ هدفی را دنبال نمیکند !البته برای زنده ماندن ضروری است,ما میتوانیم دو هفته بدون غذا و سه تا پنج روز بدون آب زندگی کنیم ولی نفس نکشیدن در سه تا پنج دقیقه ما را به دیار دیگر خواهد فرستاد.اگر با دوستی هستی نفس میکشی!اگر در کنار درختی نشسته ای نفس میکشی,اگر در آب شنا میکنی نفس میکشی!این به آن معنی ست که هر کاری می کنیم با نفس کشیدن همراه است.ولی آیا میشود ٢۴ ساعت از عمرمان را نیز عاشقانه سپری کنیم ?باید گفت ;نه تشریفاتی در عشق است و نه فرضیاتی فلسفی!عشق راهی ساده و مستقیم به زندگی و هستی ست.عشق ورزیدن معجزه ای بزرگ در خود نهفته دارد!!این مهم نیست که به چه چیزی و به چه کسی عشق می ورزی,عشق ورزیدن باید مرکز هسته ی ما و کارهای ما باشد.عشق باید طبیعی مثل نفس کشیدن باشد !عشق همان نسبتی را با روح دارد که نفس کشیدن با جسم.هستی مدام بارانه عشق را بر ما میبارد,ناسپاسی ست اگر به همه ی این هستی بی اعتنا باشیم,بگذاریم عشق خاصیت ما باشد.بنابر این به انسانها,حیوانات و پرندگان باید عشق ورزید.به خورشید,ماه,ستارگان باید عشق ورزید.به دریا و کوه و جنگل ها باید عشق ورزید.در این حالت عشق ورزیدن نیایش مدام ماست!تنها عشق است که ما را می رهاند!عشق آزادی ماست.
