امروزه CDP ها به سرعت توجه مارکترها را به خود جلب کرده‌اند و نیاز به در اختیار داشتن یک پروفایل یکپارچه از کاربران را مرتفع می‌سازند. با افزایش این توجه، ابهامی ایجاد شده که این سیستم‌های با تنوع و تفاوت فیچر، چگونه می‌خواهند نیازهای آن‌ها را رفع کنند.
واژه CDP برای اولین بار در سال ۲۰۱۳ مطرح شد. که یک پدیده جدید محسوب می‌شد، یک پکیج نرم‌افزاری که یک پایگاه داده از اطلاعات unify شده از کاربران را ذخیره می‌کند، که با آن می‌توان اپلیکیشن‌هایی مانند مدل‌های پیش‌بینی کننده، مدیریت کمپین، هدف‌گذاری مخاطبین تبلیغات را در اختیار داشت. پیش از CDP ها اپلیکیشن‌های بازاریابی به سیستم‌هایی مانند warehouse های داخلی وصل بودند و فقط اطلاعات محدودی را در اختیار داشتند، مانند CRM ها، marketing automation ها و DMP ها. در سال‌های اخیر مارکترها به خوبی دریافته‌اند که راهکارهای قبلی به هیچ‌وجه برای به اشتراک‌گذاری پروفایل جامعی از کاربران که اغلب به عنوان SVC شناخته میشود، اصلا کافی نیستند.
نیاز به داشتن یک CDP به شدت رشد کرد و به همین علت بسیاری از وندورها هم علاقه‌مند شدند که چنین محصولی را تولید کنند که هر کدام از یک پیشینه متفاوتی هم برخوردار بودند. مانند tag management ها، integration platformها، attributionها، DMPها، شخصی‌سازی‌های وب و customer success management ها. علت هم این بود که تمامی این محصولات همین الان هم داده‌های مشتریان را جمع‌آوری می‌کردند و اغلب با ایجاد یک سری تغییر کوچک به راحتی قادر به ساخت پروفایل کاربر خواهند بود، که در عمل مانند یک CDP باشند.
با توجه به تنوع این ابزارها خیلی از مارکترها دچار سردرگمی در انتخاب ابزار شده‌اند. هم‌چنین اینکه از یک سیستم CDP باید چه توقعاتی داشته باشند را به صورت شفاف نمی‌دانند. به همین علت چک‌لیستی از فیچرهایی را که یک CDP واقعی باید داشته باشد تا بتواند ادعایی که دارد را deliver کند ارائه شده است.
چک‌لیست CDP شامل ۶ مورد اساسی است. این ویژگی‌ها حداقل ویژگی‌ای هستند که با داشتن آن‌ها یک سیستم می‌تواند ادعای CDP بودن کند. البته باید توجه داشت که این سیستم‌ها نیز قادر خواهند بود بخشی از نیازهای شما را پاسخگو باشند ولی ممکن است تمامی نیازهای شما را به خوبی پاسخ نگویند.
۱- جمع‌آوری داده از تمامی منابع:
این جمع‌آوری باید شامل داده‌های ساختار یافته، مانند تراکنش‌های خرید و یا جزئیات آدرس کاربر - داده‌های نیمه ساختار یافته، مانند لاگ‌های web interaction - و داده‌های ساختار نیافته مانند کامنت کاربر و یا متن چت کاربر. جمع‌آوری داده می‌تواند توسط Push API باشد که اطلاعات را به CDP ارسال می‌کند باشد یا از طریق Query که از source مشخص به سمت CDP ارسال میشود و یا از طریق وارد کردن یک فایل. می‌تواند به صورت بلادرنگ باشد و یا به صورت Batch . اگر ما دنبال دریافت داده بلادرنگ هستیم باید توجه داشته باشیم که چقدر طول خواهد کشید تا داده جدید تولید شود تا بتوانیم در اپلیکیشن از آن استفاده کنیم.
مرحله ورود داده می‌تواند همراه با برخی بررسی‌ها مانند privacy permission، data quality and governance باشد. هم‌چنین کاربران مایلند که بدانند چقدر دریافت داده از منبع جدید سخت خواهد بود، عموما باید ساختار منبع داده با ساختار CDP مپ ( map) شود و یا اینکه اطلاعات دریافت شوند و متعاقبا transfer شوند.
۲- ذخیره‌سازی تمامی جزئیات:
اغلب پلتفرم‌ها وعده می‌دهند پروفایلی از کاربر می‌سازند که شامل همه نوع داده‌های کاربر خواهد بود. این بدان معنا است که باید همه جزئیات را در نظر بگیرد بجای اینکه بخواهد روی خلاصه داده‌ها و یا دسته‌ای از attribute ها تمرکز کند. بنا به دلایلی ممکن است که سیستم اجازه استفاده از برخی داده‌ها را نداشته باشد و یا اجازه را از کاربر به منظور استفاده از داده‌ها را بگیرد.
پلتفرم‌های CDP ممکن است داده‌ها را با فرمت اصلیشان نگهداری کنند، که بعدا نیاز خواهد داشت به پردازش بعدی که منجر به استخراج attribute های دیگری شود و یا بجای این کار در ابتدای فرآیند پردازشی که منجر به افزودن برخی ساختارها به داده خواهد شد تا بتواند آنالیز را برای بعدا آسان‌تر کند.
معمولا این پردازش‌ها داده‌ها را به فرمت‌های "key-value pairs" که شامل یک شناساگر (key) و داده‌ای که ذخیره خواهد شد (value) تبدیل خواهد کرد.
برخی سیستم‌ها ممکن است فرمت‌های دیگری را هم پذیرا باشند مانند ساختارهای ساده‌ای که مانند جدول‌های پایگاه داده‌های رابطه‌ای هستند.
۳- ذخیره‌سازی پایدار اطلاعات شناسایی کاربر.
باید CDP اطلاعاتی که ingest میشود را ذخیره کند. این یک تفاوت عمده integration platform ها با tag manager ها خواهد بود زیرا آن‌ها داده را نگهداری نمی‌کنند و فقط به سیستم دیگری منتقل می‌کنند. برخی سیستم‌ها هم حجم محدودی از اطلاعات کاربران را نگهداری می‌کنند ولی چون نمیتوانند به اندازه‌ای که CDP ها داده‌ها را نگهداری می‌کنند ذخیره کنند، نمیتوانند پروفایل درستی از کاربر ارائه دهند. اگر بخواهیم به صورت عملی ولی به این ویژگی نگاه کنیم، با توجه به نوع کسب و کار و هزینه‌های نگهداری داده، ترکیبی از Query های لایو و ذخیره‌سازی داده را در اختیار دارند.
۴- پروفایل واحد
پروفایل واحد کاربر، هدف بنیادی یک CDP است. برای این کار باید تمام داده‌های در دسترس برای ساخت یک پروفایل کاربر، به کار گرفت. توانایی کار کردن با شناساگرهای منحصر به فرد خاص‌ترین ویژگی‌ای است که CDP را از یک DMP متمایز می‌کند، زیرا DMP منحصرا بر anonymous profile تاکید دارد.
این کار نیازمند در اختیار داشتن یک سیستم identifier است که بتواند PII را مدیریت کند. و داده‌های خام را پردازش کند تا بتوانند مورد استفاده قرار بگیرند. برخی از این پردازش‌ها می‌تواند شامل استخراج اطلاعات از داده‌های ساختار نیافته و یا نیمه ساختار یافته است، استاندارد کردن داده‌های دریافتی از منابع مختلف و، ایجاد برخی ارزش‌ها مانند، aggregation, predictive model score, segment assignment را به وجود آورد.
۵- دسترسی باز (open access)
یک cdp باید بتواند دسترسی به داده‌هایش را برای سیستم‌های خارجی فراهم کند. این ویژگی برای خیلی از کاربرانی که نمی‌خواهند توسط یک ابزار lock شوند. هم‌چنین این ویژگی هزینه‌های نگهداری سیستم‌ها را کاهش خواهد داد. زیرا مطمئن خواهیم بود که همه سیستم‌ها از یک داده یکسان استفاده می‌کنند. دسترسی باز معمولا از طریق published API صورت خواهد پذیرفت.
در برخی موارد هم این دسترسی به صورت خروجی گرفتن از داده‌های CDP در فرمت‌هایی مانند analytical data set، flat file، و یا وپایگاه داده‌های رابطه‌ای (relational database) باشد. برای اینکه این مرحله را بتوانیم ارزیابی کنیم می‌توانیم بسنجیم که آیا CDP می‌تواند تمام داده‌هایش را به سیستم دیگری منتقل کند؟
۶- پاسخ بلادرنگ (real-time response)
یک CDP باید بتواند که به سرعت به یک event واکنش نشان دهد. بازه زمانی قابل قبول خیلی بستگی به سیستم دارد ولی حدودا باید سرعت پاسخ دهی سیستم باید زیر ۱ ثانیه باشد. مرسوم‌ترین موردکاوی real-time شامل واکنش سریع به event ای است ثبت‌نام کاربر جدید و یا ریزش در کارت خرید، و پاسخ سریع به درخواست پروفایل که از سمت سیستم personalization ارسال شده و یا call center.
واکنش سریع به event های دریافتی معمولا با pars کردن داده‌های جدید به محض ورود به سیستم CDP به دست می آید، چه در سیستم‌های استریم مداوم (continuous stream) یا به صورت تیکتی و یا batch file. خیلی مهم است که توجه کنیم این واکنش‌ها شامل آپدیت داده‌های ذخیره شده نخواهد بود.
ویژگی‌های گفته شده در بالا مهم‌ترین ویژگی‌های یک CDP است. ولی ویژگی‌های دیگری نیز وجود دارند که بهتر است CDP ها داشته باشند:
