همیشه توی مسافرتا دوست داریم با سرعت بریم و به مقصد برسیم. یه جاهایی با علاقه توقف می کنیم، استراحت می کنیم، چایی می خوریم و دوباره ادامه می دیم. اما یه جاهایی واقعا توقف کردن حالمونو می گیره. یکی از این جاها عوارضی بزرگراه هاست. پامونو روی ترمز می ذاریم و سرعتمونو کم می کنیم و پشت بقیه ماشینا منتظر می مونیم تا نوبتمون بشه. این صف بعضی وقتا طولانیه و واقعا حوصلمونو سر می بره. تازه تو این دوران کرونا باید پول بدیم به متصدی و رسید بگیریم و خطر مبتلا شدن رو به جون بخریم. بعضی از عوارضی ها هستند که یک گیت مخصوص دارن برای پرداخت عوارض به صورت الکترونیکی. به نظرم تو دورانی که همه چیز داره اینترنتی می شه باید تمام گیت ها بصورت الکترونیکی باشه تا بدون معطلی بشه پرداخت عوارض آزادراهی رو انجام داد.
